تبخیر-تعرق از مؤلفه های مهم در مدیریت و برنامه ریزی آبیاری در کشاورزی است که پیش بینی آن می تواند نقش مهمی در برنامه های آتی داشته باشد. به منظور پیش بینی تبخیر-تعرق می توان از مدل های سری زمانی استفاده کرد و با کاربرد اصولی و صحیح این مدل ها، در عین سادگی، پیش بینی های کوتاه مدت خوبی را برآورد نمود. در این راستا، تبخیر-تعرق مرجع ماهانه در دوره ای 41 ساله، بین سال های 1965 تا 2005 میلادی، در ایستگاه های سینوپتیک اصفهان، سمنان، شیراز، کرمان و یزد از روش فائو پنمن– مانتیث محاسبه و سپس سری های زمانی آن تشکیل شدند . آزمون فصلی روی داده های نمونه برازش و ARIMA ریشه واحد برای بررسی مانایی سری های زمانی انجام شد و با توجه به روش باکس-جنکینز، مدل های فصلی برای پیش بینی 12 ماهه استفاده شد که پیش بینی های خارج از نمونه خوبی ARIMA مناسب ترین آن ها انتخاب شدند. سپس از مدل های 0/ 0 و بیشترین جذر میانگین مربع خطا 515 / به دست دادند، به طوری که در بین همه ایستگاه های مورد بررسی کمترین ضریب همبستگی پیرسون 988 میلی متر بر روز به دست آمد.
