تبخیر و تعرق پتانسیل یکی از عوامل مهم سیکل هیدرولوژیکی است که باید در طرحهای آبیاری، تأسیسات آبی، مطالعات زهکشی و هیدرولوژیکی برآورد شود. این عامل بیانگر میزان تلفات بالقوه از سطح خاک مرطوب و پوشش گیاهی بوده و از اینرو محاسبه و برآورد آن حاازز اهمیات میباشاد. از سوی دیگر یکی از راههای تخمین این پارامتر در نقاط فاقد ایستگاه، استفاده از روشهای میانیابی است که اگر به درستی انتخااب شاوند، بار دقات و صحت این پارامتر میافزاید. در این تحقیق به منظور تعیین مناسبترین روش تخمین تبخیر و تعرق پتانسیل گیاه مرجع چمان در اساتان اصافهان، 21 روش موجود در نرمافزار Ref-ET با دو سری داده لایسیمتری بر اساس معیارهای RMSE ، MBE و r مقایسه شدند. نتایج نشان داد کاه روشهاای پنمن 2491 و کیمبرلی پنمن 2441 مناسبترین معادلات بودند. سپس 21 ایستگاه سینوپتیک در منطقه مورد مطالعه انتخاب شدند و مقادیر تبخیر و - تعرق 1112 ( با استفاده از روش پنمن 2491 محاسبه شد. به منظور انتخاب بهتارین روش - پتانسیل در هر ایستگاه در یک دوره آماری 29 ساله ) 2441 میانیابی، 1 روش موجود در نرمافزار Surfure8.02 انتخاب و به روش اعتبارسنجی متقابل مقدار RMSE هر روش محاسبه گشت و مشخص شد که مدلهای انحنای کمینه، رگرسیون چند جملهای و کریجینگ کروی مناسبترین روشهاای میانیاابی در منطقاه ماورد مطالعاه میباشاند. در نهایات نقشههای پهنهبندی تبخیر و تعرق پتانسیل بر اساس روش پنمن 2491 و مدل انحنای کمینه، در استان اصفهان ترسیم شدند.
