چکیده: تمام تلاش های نظام آموزشی در راستای موفقیت، پیشرفت تحصیلی و ایجاد یادگیری های عمیق در دانش آموزان است. این امر بدون درگیر شدن دانش آموزان در فرآیند یادگیری امری غیرممکن است که نتیجه ای جز شکست و عدم موفقیت در پی نخواهد داشت. اما کیفیت و کمیت درگیری تحصیلی دانش آموزان از طریق حمایت معلمان، والدین و همکلاسی ها و همچنین به وسیله ی فناوری های نوینی که امروزه جز جدایی ناپذیر جریان آموزش شده اند می تواند ارتقا یابد. لذا این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین حمایت اجتماعی با میزان درگیرسازی تحصیلی یادگیرنده با نقش میانجی اضطراب فناوری انجام شد. روش پژوهش کمی و از نوع پیمایشی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل 528 نفر (264 دختر و 264 پسر) دانش آموزان پایه هشتم متوسطه شهرستان فامنین بود که در سال تحصیلی 1401-1400 مشغول به تحصیل بودند. حجم نمونه 402 نفر (221 دختر و 181 پسر) و به روش خوشه ای انتخاب گردید. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه درگیری تحصیلی ریو 2013 (92/0=α)، پرسشنامه حمایت اجتماعی(CASSS2000) و پرسشنامه ی اضطراب رایانه باندالوس و بنسون (1990) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی شامل؛ فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و آمار استنباطی؛ شامل معادلات ساختاری، آزمون سوبل و آزمون های ناپارامتریک همبستگی اسپیرمن استفاده گردید. نتایج حاصل شده نشان داد که بین حمایت اجتماعی با میزان درگیرسازی تحصیلی یادگیرنده با نقش میانجی اضطراب فناوری رابطه معناداری وجود دارد. همچنین اضطراب فناوری قادر است نقش متغیر تعدیل کننده را نیز ایفا کند. بنابراین نباید از نقش و تاثیری که حمایت های اجتماعی در آموزش های مجازی و ترکیبی ایفا می کنند غافل شد و با ارائه حمایت های اجتماعی بیشتر دانش آموزان را تشویق کرد که از کاربرد فناوری های جدید در آموزش نهراسند و با استفاده از آن ها هر چه بیشتر در فعالیت ها و فرآیندهای یاددهی و یادگیری مشارکت کنند و به یادگیری های عمیق تری دستیابند.
