نظریه یادگیری زایشی ریشه در پژوهشهای عصب شناختی ویتراک دارد که وی تاکید بر درک و فهم و یادگیری عمیق از طریق ایجاد رابطه ها توسط یاد گیرنده، هم بین اطلاعات جدید با یکدیگر و هم بین آنها با دانسته های قبلی دارد که در نهایت یادگیرنده براساس ایجاد این رابطه ها به خلق معنای جدیدی از آنها دست پیدا می کند. (1) در این مقاله ابتدا به توصیف مختصری از نظریه پرداخته شد سپس در جهت کاربردی کردن این نظریه برای بکارگیری آن در فرآیند یاددهی- یادگیری، الگویی طراحی شده که مراحل اصلی آن عبارتند از: تجزیه و تحلیل، تعیین بازده های یادگیری، بیان مفهوم و بافت آن، بیان پیش نیازها، تدارک فضای کار، تولید رابطه ها و معناها، انتقال یادگیری، ارزشیابی، منابع و ابزارهای کسب اطلاعات، تسهیل گری و پشتیبانی و نهایتاً تولید دانش. هدف نظریه یادگیری زایشی و طراحی الگوی مبتنی بر آن در حقیقت دستیابی یادگیرنده به فهم و یادگیری عمیق از موضوع است.
