هدف اصلی این پژوهش بررسی تأثیر استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش بر پرورش تفکر خلاق بوده است. محقق به دنبال پاسخ به این سئوال بوده که آیا بکارگیری فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش بر پرورش تفکر خلاق دانش آموزان تأثیر می گذارد یا خیر؟ فرضیه اصلی عبارت بود از : استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش بر تفکر خلاق دانش آموزان تأثیر می گذارد. به منظور بررسی تأثیر استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش بر عناصر خلاقیت نیز 4 فرضیه فرعی طرح شد که اثربخشی استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات را در آموزش بر رشد 4 عنصر خلاقیت یعنی سیالی، انعطاف پذیری، ابتکار و بسط مورد بررسی قرار داد. محقق در این پژوهش از روش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایش و کنترل استفاده کرده است. جامعه مورد نظر کلیه دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های شهر تهران بود. روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی چند مرحله ای بوده و نمونه عبارت بود از 68 نفر از دانش آموزان مدارس توحید و دکتر مصاحب. ابزار این پژوهش آزمون تصویری خلاقیت تورنس فرم «ب» آن بود. در اجرای پژوهش ابتدا آزمون خلاقیت به هر دو گروه (آزمایش و کنترل) داده شد و سپس نمرات حاصل از آزمون با روش آماری t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های این پژوهش، اثربخشی استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش را در خلاقیت بطور کلی و در عنصر ابتکار نشان داد. اما فرضیه-های مربوط به عناصر دیگر خلاقیت یعنی سیالی، انعطاف پذیری و بسط از نظر آماری تأیید نشدند. بطور کلی نتیجه این پژوهش نشان داد که استفاده از فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش نوید بخش رشد و شکوفایی خلاقیت بویژه در عنصر ابتکار آن است.
