قابلیت مقایسه صورت های مالی نقش مهمی در سودمندی اطلاعات جهت فرآیند تصمیم گیری استفاده کنندگان دارد. ارتقای قابلیت مقایسه صورت های مالی،یکی از اهداف تدوین کنندگان استانداردهای حسابداری است و این امر مستلزم شناسایی عوامل مؤثر بر قابلیت مقایسه است. در این پژوهش، از معیارهای مختلفیجهت سنجش قابلیت مقایسه استفاده شده است. با نقد و بررسی شاخص های موجود، تعدیلاتی به مدل دیفرانکو و همکاران (2011) اعمال شده و مدل جدیدی ارائه گردیده است. شاخص های قابلیت مقایسه می توانندشرکت هایی راکه درآنهاقابلیت مقایسه پایین است ویاروندکاهشی دارد شناسایی کنند. همچنین این شاخص ها می توانندبه منظورسنجش کارایی اقداماتی ازقبیل به کارگیری استانداردهای جدیدیاپذیرش استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی برقابلیت مقایسه صورت های مالی مفیدباشند. پس از سنجش متغیر وابسته قابلیت مقایسه توسط چهار معیار مختلف، عوامل مؤثر بر قابلیت مقایسه صورت های مالی در شرکت های پذیرفته شده دربورس اوراق بهادارتهران بررسی شده است. نمونه این پژوهش شامل 120 شرکت تولیدی پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در بازۀ زمانی 1384 تا پایان 1394 است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه های پژوهش از الگوی رگرسیون چندمتغیره و داده های ترکیبی (با کنترل اثرات سال ها و صنایع) استفاده شده است. نتایج بررسی هاحاکی ازآن است که براساس معیاراول سنجش قابلیت مقایسه،متغیرهای اندازۀمؤسسه حسابرسی، دوره تصدی حسابرس،مدیریت سود، نوسانات بازده دارایی ها، و مالکیت دولتی اثر منفی و معنادار،و متغیرهای توانایی مدیریت وتمرکزمالکیت اثرمثبت و معناداری برمیزان قابلیت مقایسه دارند. نتایج بااستفاده ازمعیاردوم نشان دادکه مدیریت سود اثر منفی و معنادار،و متغیرهای اندازه شرکت وتوانایی مدیریت تأثیرمثبت و معناداری برقابلیت مقایسه صورت های مالی دارند. بااستفاده ازمعیارسوم نتایج نشان دادکه متغیرهای دوره تصدی حسابرس، مدیریت سود، و نوسانات بازده دارایی ها تأثیر منفی و معنادار، و متغیرهای اندازه شرکت و توانایی مدیریت تأثیر مثبت و معناداری بر قابلیت مقایسه صورت های مالی دارند.نتایج بااستفاده ازمعیارچهارم بیانگرآن است متغیرهای اندازه مؤسسه حسابرسی،دوره تصدی حسابرس،مدیریت سود،و نوسانات بازده دارایی ها تأثیر منفی و معنادار، و متغیرهای اندازه شرکت،توانایی مدیریت، مالک
