دراین پژوهش تاثیر سرمایه گذاران نهادی موجود در ساختار مالکیت شرکتها بر اقلام تعهدی اختیاری که یکی از سازه های مهم اندازه گیری سود می باشد، بررسی خواهد شد. سهامداران به دو گروه سهامداران فردی و نهادی طبقه بندی می شوند. توانایی مدیران جهت مدیریت فرصت طلبانه سود گزارش شده از طریق نظارت موثر برون سازمانی توسط ذینفعانی نظیر سرمایه گذاران نهادی محدود می شود. سرمایه گذاران نهادی سهامداران عمده ای هستند که با قدرت اعمال نفوذهایی که دارند می توانند بر تصمیمات مدیریت اثر گذار باشد. به عبارت دیگر سرمایه گذاران نهادی فرصت ،منابع و توانایی نظارت بر مدیران واحد تجاری را دارند. یافته های پژوهش صورت گرفته حاکی از عدم وجود رابطه معندار بین سرمایه گذاراند نهادی و اقلام تعهدی اختیاری می باشد. درشرکتهای بورس اوراق بهادار تهران می شود نظارت این شرکتها از دو جناح شامل نظارت از دید دولت و دیگری از دید سایر سرمایه گذاران حاضر در بورس می باشد. این جنبه های نظارتی، محدودیتهایی را برای مدیریت به منظور استفاده از روشهایی که موجب افزایش اقلام تعهدی می شود، به وجود می آورد.
