سرمایه فکری از عمده ترین دارایی های نامشهود است که دارای تاثیر زیادی بر ارزش شرکت ها می باشد. از طرف دیگر مالکان نهادی فعال دیدگاه بلند مدت داشته و عملکرد بلند مدت شرکت را مد نظر قرار داده و با نظارت فعالانه بر تصمیمات مدیریت، انگیزه هایی را برای مسئولیت پذیری بیشتر مدیریت فراهم می آورند. بر این اساس، حضور هر چه بیشتر این سرمایه گذاران سبب افزایش عملکرد مدیران و در نتیجه ارتقای عملکرد شرکت ها خواهد شد. با توجه به اهمیت موضوع، این مقاله تاثیر مالکیت نهادی را بر رابطه بین سرمایه فکری و ارزش شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران مورد بررسی قرار می دهد. برای سنجش ارزش شرکت از معیار Q توربین و برای سنجش سرمایه فکری از مدل ضریب ارزش افزوده سرمایه فکری (VAIC) که بوسیله پالیک مطرح شده است استفاده می شود. متغیرهای کنترلی پژوهشی شامل اندازه، ریسک بازار و نسبت بدهی ها می باشد. یافته های بررسی 138 شرکت در بازه زمانی 1389 الی 1393 حاکی از آن است که بین سرمایه فکری و ارزش شرکت رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد یعنی با افزایش سرمایه فکری ارزش شرکت افزایش می یابد. اما بین مالکیت نهادی و ارزش شرکت، رابطه معناداری مشادهد نگردید. رابطه مثبت و مهنادار عملکرد شرکت با سرمایه فکری بیانگر آن است که بازار نسبت به شرکت هایی که عملکرد بهتری دارند واکنش مثبت نشان می دهد و این باعث افزایش تفاوت ارزش بازار و ارزش دفتری شرکت ها می گردد. همچنین مالکیت نهادی بر رابطه بین سرمایه فکری و ارزش شرکت تاثیرگذار است.
