این پژوهش برآن است که نقش اقدامات کارگزاران حکومتی(عباس میرزا، میرزا عیسی قائم مقام، میرزا ابوالقاسم قائم مقام، میرزا تقی خان امیرکبیر) را در تحول حکومت داری عصر قاجار مورد بررسی قرار بدهد. اهمیت این موضوع ناشی از این مسئله است که به رغم وجود بحث های مختلف در باب این دوران هنوز تحولات درون منطق حکمرانی مورد بررسی شایسته قرار نگرفته و تأثیر اندیشۀ این کارگزاران در ایجاد تحول و ترقی در حکومت داری در ایران کمتر مورد پژوهش واقع شده است. پرسش محوری این پژوهش این است که اقدامات کارگزاران حکومتی عصر قاجار چگونه به تحول نظم سیاسی و حکومت داری انجامید؟ فرضیه ای که در پاسخ مطرح شده این است که اقدامات اصلاح گرانۀ کارگزاران عصر قاجار، در عرصه های سیاسی و با محوریت تفکیک سلطنت از وزارت در اندیشه سیاسی جدید و با تقویت نهاد وزارت به عنوان نهادی مستقل از سلطنت منجر به تحول در حکومت داری و باعث شکل گیری نظم جدید سیاسی در ایران گشت.
