تولید محصول نوبرانه ارقام زودرس انگور مانند رقم یاقوتی در مناطق نیمه گرمسیری در نیمه اول فصل بهار از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. در این راستا، استفاده از روش‌هایی برای تسریع در زمان رسیدن می‌تواند از دیدگاه اقتصادی اهمیت بسیار زیادی داشته باشد. این پژوهش به منظور بررسی اثر جاسمونیک اسید (به صورت متیل جاسمونات) و جیبرلیک اسید بر زمان رسیدن و کیفیت انگور رقم یاقوتی در شهرستان گیلان غرب بر پایه طرح کاملا تصادفی طراحی شد. تیمارهای آزمایش شامل تیمار شاهد (آب مقطر)، سه غلظت از جیبرلیک اسید (30، 40 و 60 میلی‌گرم در لیتر) و سه غلظت متیل جاسمونات (10، 20 و 30 میلی‌گرم در لیتر) به صورت غوطه وری خوشه در زمان تشکیل میوه انجام شد. نتایج نشان داد که افزایش غلظت هر دو هورمون موجب بهبود ویژگی‌های رشد گیاه، از جمله افزایش وزن و طول خوشه‌ها، وزن تر حبه، ابعاد حبه‌ها و شاخص طعم شد. بیشترین مقدار وزن (258 گرم) و طول خوشه (1/14 سانتی‌متر) در تیمار جیبرلیک اسید 60 میلی‌گرم در لیتر به‌دست آمد. همچنین، غلظت‌های بالای جیبرلیک اسید (40 و 60 میلی‌گرم در لیتر) منجر به افزایش قابل توجهی در محتوای مواد جامد محلول و شاخص طعم گردید. در مقابل، کمترین مقادیر این ویژگی‌ها در تیمار شاهد مشاهده شد. در مورد اسیدیته قابل تیتراسیون، بیشترین مقدار در تیمار متیل جاسمونات 30 میلی‌گرم در لیتر مشاهده شد که از نظر آماری با تیمار شاهد تفاوت معنی‌داری نداشت. همچنین، تیمارهای مختلف باعث افزایش معنی‌دار غلظت فنل کل و آنتوسیانین در میوه انگور یاقوتی شدند. به‌ویژه، تیمار متیل جاسمونات 20 میلی‌گرم در لیتر و جیبرلیک اسید 60 میلی‌گرم در لیتر بالاترین غلظت فنل کل و آنتوسیانین را نشان دادند. در کل می‌توان چنین نتیجه گیری نمود که کاربرد جیبرلیک اسید بسته به غلظت در انگور رقم یاقوتی علاوه بر افزایش اندازه حبه، سبب افزایش آنتوسیانین، محتوای مواد جامد محلول و شاخص طعم گردید که نشاندهنده تاثیر این هورمون بر زمان رسیدن می‌باشد. کاربرد متیل جاسمونات نیز بسته به غلظت، با تاثیر اندک بر اندازه و وزن حبه، با افزایش آنتوسیانین، محتوای مواد جامد محلول و شاخص طعم سبب تسریع در رسیدن میوه شد.
