پژوهش حاضر باهدف بررسی اثر ملاتونین بر رسیدن، کیفیت و عمر پس از برداشت توت فرنگی و انتخاب غلظت های مؤثر آن، در گلخانه روی بوته های توت فرنگی رقم کوئین الیزا انجام شد. محلول پاشی ملاتونین در پنج سطح شامل صفر (شاهد)، 1، 10، 100 و 1000 میکرومولار در مرحله سبز روشن میوه انجام شد. برای بررسی اثر تیمارها بر فرآیند رسیدن، میوه ها در سه زمان 5، 10 و 15 روز پس از تیمار برداشت و تغییرات رشدی و فیزیولوژیکی آن ها بررسی شد. همچنین به منظور بررسی اثر ملاتونین بر عمر و کیفیت پس از برداشت، میوه ها پس از برداشت در مرحله رسیدن در سردخانه با دمای 4 درجه سانتی گراد به مدت 12 روز نگهداری شدند. نتایج تیمار 1000 میکرومولار موجب افزایش میزان ABA و آنزیم PAL طی فرآیند رسیدن شد. همچنین تیمار 10 میکرومولار موجب کاهش میزان تولید ABA نسبت به نمونه های شاهد شد. نتایج نمونه های پس از برداشت نشان داد که میوه های تیمار شده با ملاتونین در غلظت 100 میکرومولار در طول نگهداری میزان سفتی بیشتری داشتند که با نسبت بالاتر TSS/TA همراه بود. علاوه بر کیفیت حسی، میزان تجمع فنل، آنتوسیانین و آسکوربیک اسید به همراه ظرفیت آنتی اکسیدانی در میوه های برداشت شده از بوته های تیمار 100 میکرومولار ملاتونین در مقایسه با بوته های تیمار شاهد در طول نگهداری بالاتر بود. بر اساس نتایج می توان بیان نمود که اثر غلظت های متفاوت ملاتونین بر فرآیند رسیدن توت فرنگی نشان داد که غلظت 1000 میکرومولار موجب تسریع رسیدن نسبت به شاهد شده است. تیمار 10 میکرومولار ملاتونین موجب تأخیر در رسیدن نسبت به نمونه های شاهد گردید.
