حسن ساری خانی

یکی از مشکلات اصلی پرورش توت فرنگی در مناطق معتدله، سرمازدگی زمستانه است. گلایسین بتائین یکی از ترکیباتی است که در پاسخ به تنش دمای پایین در بسیاری از گونه های گیاهی معرفی شده است. در این پژوهش اثر کاربرد برگی گلایسین بتائین با غلظت های 0، 5/0، 1، 2 و 4 میلی مولار بر مقاومت به سرمای بوته های توت فرنگی رقم پاروس به صورت گلدانی در سال های 1397 و 1398 مورد مطالعه قرار گرفت. در هر دو سال پژوهش بوته ها به دو گروه تقسیم شدند و گروهی برای ارزیابی میزان مقاومت به سرما در دماهای 6-، 9-، 12-، 15- و 18- درجه سانتی گراد و گروهی برای بررسی صفات بیوشیمیایی مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج سال 1398 نشان داد که تیمار گلایسین بتائین سبب افزایش غلظت کربوهیدرات محلول، غلظت پرولین در برگ و طوقه، غلظت پروتئین کل در برگ و کاهش محتوای نسبی آب در برگ نسبت به تیمار شاهد شد. بر اساس LT50 محاسبه شده از نشت الکترولیت ها و آزمون تترازولیوم، کاربرد گلایسین بتائین سبب افزایش مقاومت به سرما در بوته توت فرنگی شد و این افزایش با غلظت کاربرد گلایسین بتائین ارتباط داشت. در بین غلظت های گلایسین بتائین بیشترین مقاومت به سرما در تیمار 2 میلی مولار مشاهده شد که به ترتیب براساس نشت الکترولیت ها و آزمون تترازولیوم تا دمای 12- و 16- درجه سانتی گراد را تحمل کردند. پس از آن به ترتیب تیمارهای 1، 4 و 5/0 میلی مولار گلایسین بتائین قرار گرفتند. کمترین مقادیر مقاومت به سرما در تیمار شاهد مشاهده شد که به ترتیب براساس نشت الکترولیت ها و آزمون تترازولیوم تا دمای 1/6- و 2/9- درجه سانتی گراد را تحمل کردند. همبستگی مثبت و معنی داری بین صفات کربوهیدرات محلول، غلظت پرولین در برگ و طوقه و غلظت پروتئین کل از یک طرف و LT50 محاسبه شده از نشت الکترولیت ها و آزمون تترازولیوم مشاهده شد.