این پژوهش در سال 1337 با هدف بررسی اثر تأخیر در بازشدن جوانه ها بر رشد و برخی ویژگیهای میوه انگور رقم فخری، به صورت یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با تیمارهای تاریخ محلولپاشی ) اسفند و فروردین ( و نوع و غلظت ترکیبهای شیمیایی شاهد ) آب مقطر(، نفتالن استیک اسید 1777 و 2777 میلیگرم در لیتر، روغن سویا پنج و 17 درصد، ترکیب روغن سویا 17 درصد و نفتالن استیک اسید 177 میلیگرم در لیتر و ترکیب روغن سویا پنج درصد و نفتالن استیک اسید 277 میلیگرم در لیتر انجام شد. تیمار روغن سویا 17 درصد به تنهایی و یا در ترکیب با 177 میلیگرم در لیتر نفتالن استیک اسید باعث کاهش معنی دار طول و قطر شاخه ها و افزایش درصد جوانه های مرده نسبت به تیمارهای شاهد و اکسین 1777 و 2777 میلیگرم در لیتر شد. بیشترین درصد تشکیل میوه، تعداد و وزن خوشه ها در تیمار شاهد و کمترین آنها با روغن سویا 17 درصد به تنهایی و یا در ترکیب با نفتالن استیک اسید 177 میلیگرم در لیتر به دست آمد که البته درشت ترین حبه ها نیز پس از کاربرد همین دو تیمار مشاهده شد. محلولپاشی اسفند ماه اثرات معنی داری بر کاهش تعداد خوشه و وزن حبه نسبت به فروردین ماه داشت، اما زمان محلولپاشی به جز مواد جامد محلول میوه، اثر معنی داری بر کیفیت میوه نداشت. تیمار روغن سویا 17 درصد به تنهایی و یا همراه با اکسین ضمن تأخیر طولانی در باز شدن جوانه ها، باعث کاهش معنی دار خصوصیات کیفی میوهها در مقایسه با شاهد شد، که البته میتوان با تأخیر در برداشت محصول، به افزایش کیفیت این میوه ها کمک نمود.
