حسن ساری خانی

ﮐﻤﺒﻮد آﻫﻦ در ﺧﺎک ﻫﺎی ﻗﻠﯿﺎﯾﯽ ﯾﮏ ﻣﺸﮑﻞ ﻫﻤﯿﺸﮑﯽ ﺑﺮای ﭘﺮورش ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﺎرﺑﺮد آﻫﻦ ﺑﻪ دو ﻣﻨﺒﻊ ﮐﻮدی ﻣﯿﮑﺮو و ﻧﺎﻧﻮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ روش ﮐﺎرﺑﺮد ﺧﺎﮐﯽ و ﺑﺮﮔﯽ ﺑﺮ ﻣﺤﺘﻮای آﻫﻦ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آﻧﺰﯾﻢ ﻫﺎی ﮐﺎﺗﺎﻻز و ﭘﺮاﮐﺴﯿﺪاز در ﺗﻮت ﻓﺮﻧﮕﯽ رﻗﻢ ﭘﺎروس اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. آزﻣﺎﯾﺶ در ﻗﺎﻟﺐ ﻃﺮح ﮐﺎﻣﻼ ﺗﺼﺎدﻓﯽ در ﻫﻔﺖ ﺗﯿﻤﺎر ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺎﻫﺪ (ﻣﺤﻠﻮل ﻫﻮﮔﻠﻨﺪ ﺑﺪون آﻫﻦ)، ﮐﻼت آﻫﻦ ﺑﻪ ﻏﻠﻈﺖ 25 ﻣﯿﮑﺮو ﻣﻮﻻر و آﻫﻦ ﺑﻪ ﻓﺮم ﻧﺎﻧﻮ ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ ﻫﺎی 12.5 و 25 ﻣﯿﮑﺮو ﻣﻮﻻر ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﺎﮐﯽ ﯾﺎ ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺪار آﻫﻦ ﮐﻞ در ﻣﺼﺮف ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻼت آﻫﻦ و ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﻧﺎﻧﻮ ﮐﻮد 25 ﻣﯿﮑﺮو ﻣﻮﻻر و ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻣﻘﺪار آﻫﻦ ﻓﻌﺎل در ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﻧﺎﻧﻮ ﮐﻮد آﻫﻦ در ﻫﺮ دو ﻏﻠﻈﺖ و ﻣﺼﺮف ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻼت آﻫﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ. در ﻧﺒﻮد ﻣﻨﺒﻊ آﻫﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ دو آﻧﺰﯾﻢ ﮐﺎﺗﺎﻻز و ﭘﺮاﮐﺴﯿﺪاز ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ. ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آﻧﺰﯾﻢ ﮐﺎﺗﺎﻻز در ﺗﯿﻤﺎرﻫﺎی ﻣﺼﺮف ﺧﺎﮐﯽ ﮐﻼت آﻫﻦ و ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﻧﺎﻧﻮ ﮐﻮد آﻫﻦ ﺑﺎ ﻏﻠﻈﺖ 12/5 ﻣﯿﮑﺮو ﻣﻮﻻر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ. در ﻣﺼﺮف ﻧﺎﻧﻮ ﮐﻮدﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﻫﺮ دو آﻧﺰﯾﻢ در ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﻏﻠﻈﺖ 12/5 ﻣﯿﮑﺮوﻣﻮﻻر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ روش ﮐﻮدﻫﯽ ﺑﻪ روش ﺧﺎﮐﯽ ﺳﻄﺢ ﻫﺮ دو آﻧﺰﯾﻢ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ روش ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﯾﺎﻓﺖ. در اﯾﻦ روش ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻏﻠﻈﺖ ﮐﻮد ﺑﻪ 25 ﻣﯿﮑﺮوﻣﻮﻻر ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آﻧﺰﯾﻢ ﮐﺎﺗﺎﻻز اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﻓﺖ اﻣﺎ اﯾﻦ ﻏﻠﻈﺖ در روش ﻣﺤﻠﻮﻟﭙﺎﺷﯽ ﺳﺒﺐ ﮐﺎﻫﺶ ﺳﻄﺢ آﻧﺰﯾﻢ ﮐﺎﺗﺎﻻز ﺷﺪ