آنچه پرداختن به بحث کیفیت در محیطهای سکونتی مجتمعهای مسکونی را ضروری میسازد، تبعات و پیامدهای نامطلوب احتمالی ناشی از سطح بالای تراکم در این مجتمعهاست و غفلت از آنها میتواند سبب ناهنجاریهای کالبدی و اجتماعی مانند آشوبگری، خرابکاری، جرم و جنایت و عدم احساس تعلق و در نهایت عدم ثبات سکونتی و تمایل به جابه جایی در مجتمعها شود. هدف پژوهش حاضر، تبیین نقش کیفیت محیط بر ثبات سکونتی و تمایل به جابهجایی ساکنین در مجتمعهای مسکونی شهر اراک است. روش تحقیق حاضر روش کمی و به شیوه پیمایشی و با استفاده از ابزار پرسشنامه محققساخته صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق نیز شامل ساکنین شهر اراک طی دوره اسفندماه 1398 تا تیرماه 1399 بودند. شرکت کنندگان در این مطالعه از طریق یک نمونه تصادفی خوشه ای چند مرحلهای انتخاب شدند. اندازه نمونه هدفمند 400 )247 مرد و 153 زن( بود. یافته های پژوهش نشان داد بین مطلوبیت شبکه ارتباطی، اجتماعی و فرهنگی و گرایش به جابهجایی رابطه معنادار و معکوس با قدرت بالایی وجود دارد. بدین معنا که هرچه مطلوبیت شبکه ارتباطی، اجتماعی و فرهنگی افزایش یابد، گرایش به جایهجایی کاهش )ثبات سکونی افزایش( مییابد. به عبارت دیگر میتوان چنین بیان نمود که مطلوبیت شبکه ارتباطی، اجتماعی و فرهنگی بر گرایش به جابهجایی مؤثر است. دیگر یافته پژوهش حاضر، نشان داد بین قابلیت دسترسی و گرایش به جابهجایی رابطه معنادار وجود دارد و رابطه معکوس و دارای قدرت متوسطی است. به عبارت دیگر میتوان بیان نمود که هرچه مطلوبیت دسترسی اقزایش یابد، گرایش به جایجایی کاهش )ثبات سکونی افزایش( می یابد. در واقع می توان چنین بیان نمود که قابلیت دسترسی بر گرایش به جابهجایی مؤثر است. همچنین نتایج آزمون ضریب همبستگی نشان داد بین مطلوبیت فضای سبز و گرایش به جابهجایی رابطه معنادار وجود دارد و رابطه معکوس و دارای قدرت ضعیفی است. در واقع افزایش مطلوبیت فضای سبز منجر به کاهش گرایش به جابهجایی )افزایش ثبات سکونی افزایش( میشود و همچنین نتایج این پژوهش نشان داد بین مطلوبیت میزان پاکیزگی و گرایش به جابهجایی رابطه معنادار وجود دارد و رابطه معکوس و دارای قدرت ضعیفی است. یعنی با افزایش مطلوبیت از پاکیزگی، گرایش به جابهجایی کاهش)ثبات سکونی افزایش( مییابد. به عبارت دیگر میتوان نتیجه گرفت مطلوبیت فضای سبز بر گرایش به جابهجایی مؤثر است.
