حسن سجادزاده

در ایران به دلیل نبود مدیریت صحیح در شهرها و عدم بکارگیری شیوههای نوین در استفاده از حملونقل عمومی در اکثر شهرها دچار مشکلاتی شدهاند. از آنجایی که ترجیح مردم استفاده از خودروی شخصی برای جابجایی در شهر است، این امر باعث ازدحام و ترافیک در شهرها و در پی آن شلوغی فضاهای شهری بجای استفاده از فضا و مکان شده است که این خود باعث از بین رفتن سرزندگی محیط شهری و مشکلات زیستمحیطی، اقتصادی، اجتماعی، کالبدی و عملکردی بسیاری شده است. از طرفی بافت ها و مراکز تاریخی به دلیل مرکزیتی که دارند مقصد بسیاری از سفرهای روزانه هستند؛ که باعث ازدحام مرکز شهر و رهاشدگی سایر نقاط شده است. این پایاننامه بر آن است تا با توسعه حملونقل عمومی به احیا و باززنده سازی مرکز تاریخی شهر همدان بپردازد. از این رو در فصل اول پژوهش کلیات موضوع و بیان مسئله، اهداف، سوالات و ضرورت تحقیق عنوان میگردد. در فصل دوم با بررسی پژوهشهای انجام شده در این زمینه، ادبیات موضوع بررسی و تجارب شهرهای مختلف مرور میگردد. سپس روش کار برای ارائه الگو و مدل سیستم حمل و نقل همگانی در فصل سوم ارائه میگردد. در این پژوهش از روش های اسنادی و کتابخانهای، میدانی و برای بررسی و تحلیل نتایج از روش AHP ، رگرسیون، آزمون فریدمن استفاده شده است. همچنین از خروجی توابع GIS برای تحلیل نهایی کار استفاده گردیده است. بافت مرکزی شهر همدان با 80041 نفر جمعیت، جامعه آماری تحقیق حاضر است و با فرمول کوکران حجم نمونه 014 نفر برآورد شده است. در فصل چهارم ویژگیهای حمل و نقل شهر همدان ارزیابی و تحلیل میگردد و در فصل پنجم به ارائه 0 الگوی پیشنهادی، بررسی مزایا و معایب هر یک از این سناریوها پرداخته و در نهایت به تحلیل پرسش نامه ها و تحلیل آلترناتیوهای پیشنهادی به بهینهترین گزینه پیشنهادی میرسیم. در طرح منتخب، هر 0 خیابان پیادهراه خواهد شد و از تراموا و دوچرخه در مرکز شهر استفاده میشود. این امر باعث میشود بجای شلوغی و ازدحام فضا از مکان بصورت بهینه استفاده شود و علاوه بر کاهش اثرات نامطلوب اجتماعی و زیستمحیطی باعث سرزندگی و احیای مرکز تاریخی شهر شود. همچنین به منظور کاهش استفاده افراد از اتومبیل شخصی، در سطح شهر نیز از خطوط انبوهبر مانند BRT برای معابری که در طرحهای فرادست امکان سنجی شده پیشنهاد شده است، سرویس دهی سایر نقاط شهر از طریق تاکسی و اتوبوس معمولی