مقدمه: تحقق جلوگیری از جرم و برقراری امنیت از طریق طراحی محیطی در سکونتگاههای انسانی، همواره در طول تاریخ از اهمیت داشته است. هدف: اساس این پژوهش متکی بر استنباط و استخراج شاخصها و عوامل طراحی محیطی که در برقراری امنیت در محلات گذشته نقش موثری داشتهاند، میباشد که به کاربست این عوامل و تجربیات در برقراری امنیت محیطی در سکونتگاههای جدید بپردازد. روش شناسی تحقیق: پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به استنباط و ارزیابی شاخصهای امنیت محیطی در محلهه هها و سهکونتگاه ههای سهنتی و تحلیل عاملی به استنباط و تحلیهل t از طریق آزمون ،SPSS پرداخته است. سپس با استفاده از ابزار پرسشنامه ) 360 عدد( و تحلیل آن از طریق نرم افزار و همچنین از آزمونهای مقایسهای DepthMap دادهها پرداخته شده است. همچنین در راستای تحلیل نقش پیوندهای فضایی در برقراری امنیت از نرمافزار و ضریب ماتریسهای همبستگی برای بررسی ارتباط میان اجزای متغیرها بهره گرفته شده است. قلمرو جغرافیایی پژوهش: نمونه مورد مطالعه یکی از مهم ترین محلات سنتی و فاخر شهر کرمانشاه به نام محله فیضآباد میباشد. یافتهها: یافتههای تحقیق بیان گر آن است که مهمترین عوامل طراحی محیطی موثر بر ارتقاء امنیت در سکونتگاههای انسانی در محلات سنتی عبارتند از: کیفیت عملکردی، کالبدی و میزان پیوندهایی فضایی در این گونه بافتها، که توجه به تنوع کالبدی و عملکردی در محلات شهری، سهم بیشتری در امنیت محلات شهری ایفاء مینماید. نتایج: نتایج تحقیق نشان میدهد که از میان شاخصهای عوامل کالبدی- عملکردی، استفاده مرکب از فضاهایی با کاربریهای مختلط و ورودی های بافت محلهها و از میان شاخصهای عوامل پیوند فضایی نیز استخوان بندی بافت و تراکم در بافت دارای بالاترین اولویت نسبت به سایر شاخصها در امنیت محیطی از دیدگاه ساکنان در این محله میباشد
