یکی از رویکردهای تأثیرگذار به منظور ارتقا ء کیفیت فضاهای شهری در بافت های تاریخی، نگرش بازآفرینی شهری است که در پی ارتقاء کیفیت محیطی و اجتماعی فضاهای شهری می باشد. در این میان میدان های شهری در بافت های تاریخی تجلیگا ه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالی تهای اجتماعی شهروندان میبا شد. این پژوهش به دنبال سنجش و ارزیابی میزان کارآمدی بازآفرینی یک میدان تاریخی در شهر اصفهان در ایران می باشد. ب راین اساس و با بهره گیری از نظریه های مرتبط با نگرش بازآفرینی شهری و بررسی مطالعات جهانی و داخلی و همچنین تجربیات عملی داخلی، مدل مفهومی پژوهش تدوی ن ش د که عوامل مؤثر بر ارتقاء کیفیت پروژهای بازآفرینی در فضاهای شهری در دو بعد کالبدی و اجتماعی شامل: حضور پذیری، امنیت، تنوع فعالیت ها، کیفیت دست رسی، هویت کالبدی و تناسبات بصری، مورد ارزیابی و سنجش قرار گرفت. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرس شنام ههای هدفمندی بوده که با تحلیل آنها از طریق آزمو ن های رگرسیون، ضریب همبستگی پیرسون و فریدمن ، استفاده شد ه است. یافتههای پژوهش نشان م یدهد که عواملی نظیر SPSS جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار ارتقاء حضور پذیری، تنوع فعالیت ها و امنیت محیطی بیشترین تاثیر را در میزان موفقیت بازآفرینی میدان عتیق اصفهان از منظر مردم دارد.
