با توجه به مشکلات زیست محیطی، اجتماعی و هویتی شهرها، ناشی از گسترش و نفوذ هرچه بیشتر فضاهای انسان ساخت به فضاهای طبیعی؛ فضاهای سبز نه تنها به عنوان لکه ای سبز در برابر توده ها بلکه به مثابه عاملی برای ارتقا زیست شهروندان شناخته می شوند. همچنین زیرساخت های سبز شهری یکی از ساختارهایی هستند که به تمامی ابعاد کیفی و کمی منظر توجه دارند . بنابراین عدالت در تقسیم فضاهای سبز شهری در محلات مسکونی از مهمترین و موثرترین مولفه های پایداری محسوب می شوند. هدف از پژوهش حاضر شناسایی نقش زیرساخت های سبز محیطی بر پایداری اجتماعی محلات قدیمی شهر همدان می باشد. به منظور به دست آوردن داده های لازم جهت تحلیل موارد یاد شده، اقدام به تهیه و توزیع پرسش نامه بین ساکنین و کسبه محلات گردیده است. و داده های به دست آمده از طریق روش تحلیل عاملی و همچنین معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج به دست آمده نشان می دهد، وجود زیر ساخت های سبز محیطی در مولفه های پایداری spss اجتماعی محلات از جمله هویت، حضورپذیری ، دلبستگی به مکان، مشارکت اجتماعی ، امنیت اجتماعی و دسترسی با ضریب 46 % و 26 % تاثیر مثبت می گذارند و هر چه زیرساخت های سبز از کیفیت ، %49 ، %20 ، %61 ، % تاثیر گذاری های به ترتیب 37 بالاتری برخوردار باشند پایداری اجتماعی محلات هم بیشتر می شود.
