دلبستگی به مکان بر اساس تعامل شناختی، عاطفی، و عملکردی بین افراد، گروه ها، و مکان کالبدی- اجتماعی طی زمان شکل می گیرد. این تحقیق با هدف بررسی تأثیر کیفیت های محیطی در میزان دلبستگی به مکان در فضاهای شهری است. شاخص ها و معیارهای مورد سنجش در ارتباط با میزان دلبستگی به مکان شامل مؤلفه های اجتماعی معنایی، کالبدی عملکردی، زمینه ای ساختاری، و ادراکی احساسی است. میدان مرکزی - - - - شهر همدان با توجه به ویژگی های فضایی تاریخی آن به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. روش تحقیق - این پژوهش به صورت تفسیر ی تحلیلی و به صورت کمی و کیفی است. در بخش کمی، تحلیل ها بر اساس - آزمون مدل معادلات ساختاری و ضریب ماتریس های همبستگی برای بررسی ارتباط میان اجزای متغیرهای تحقیق بهره گرفته شد. به منظور تحلیل یافته ها در این بخش، از ابزار پرسش نامه استفاده شده است. حجم نمونه حدود 400 نفر بوده که از طریق فرمول کوکران انتخاب شده است. در بخش تحلیل های کیفی از ابزار مشاهدۀ غیرمشارکتی، تحلیل نقشه های رفتاری، تصاویر و نقشه ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد عوامل کالبدی، اجتماعی، و معنایی رابطه مستقیمی با دلبستگی به مکان در میدان های شهری ایفا « ،» نقش میدان به عنوان نشانه ادراکی در شهر « ،» احساس محصوریت مطلوب در فضای میدان « . می کند مهم ترین عوامل » تنوع کاربری های موجود « ، و در نهایت ،» موقعیت و جانمایی میدان در پیوند با بافت اطراف مؤثر در دلبستگی به میدان های شهری است.
