همدان به عنوان شهری که در بسیاری از نقاط بافت های قدیمی شهر دارای ابنیه فاخر تاریخی است، در سال های اخیر دچار دگرگونی های خاصی شده است. بناهای تاریخی در شهر همدان بواسطه فقدان رویکردی جامع در خصوص احیاء و بازآفرینی آنها، دچار تغییر و تحولات گسترده ای از حیث فعالیت ها و عملکردهای مختلف بوده است؛ به طوری که فعالیت ها و عملکردهای تعریف شده در این بناها، اغلب نتوانسته نقش اقتصادی و اجتماعی مناسبی را برای این بناهای فاخر تعریف نماید. با مطالعه و تحلیل تجربه نوسازی در بافت شهر همدان می توان این مدل از نوسازی اقتصادی ابنیه تاریخی و اوقافی را با ابعاد مختلف آن شناسایی و دلایل توفیق یا عدم توفیق آن را واکاوی کرد. آنچه مشاهدات عینی نشان می دهد، این است که این بافت و بناهای تاریخی و موقوفه، نتوانسته زندگی جاری در خود را تداوم بخشد و تبدیل به بناهایی بی روح شده است .با توجه به محدودیت زمانی و مالی که برای مطالعه عملکرد و فعالیت مناسب در خصوص احیاء این بنا وجود داشت، مجریان و همکاران این طرح مطالعاتی حداکثر سعی خود را در بهره گیری از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی در راستای بررسی نقش تغییرات کاربری ابنیه مذکور در جهت توسعه کسب و کار به کار برده اند.
