استان همدان مصداق بارزی از عدم توجه به ایجاد و توسعه کسب و کار در قالب تغییر کاربری ابنیه تاریخی و لزوم ایجاد پویایی در بافت تاریخی است. از جمله بناهای شاخص در شهر همدان، خانه بهاء الملک(درمانگاه اعتمادیه) و کاروانسرای حاج میرزا کاظم است که کیفیت معماری و فضایی آنها درخور ستایش است. در توصیف این بناها و جایگاه فاخر و ارزشمند آنها به لحاظ معماری و تاریخی، مطالب ارزشمندی در منابع مختلف بیان شده است. این بناها در طول تاریخ خود، فعالیت ها و عملکردهای متنوعی را تجربه کرده است، لکن این فعالیت ها و کاربری ها نتوانسته موجبات دمیدن روح و سرزندگی را در این آثار فاخر به وجود آورد. لذا برای دستیابی به اصول و شاخص هایی که بتواند اثر مستقیمی در سرزندگی و ادامه حیات این بناها داشته باشد، نیازمند آن است که با مطالعه و درک درستی از موقعیت و جایگاه این بناهای مهم در شهر، فعالیتی متناسب با شان و کیفیت معماری و تاریخی و همچنین رونق اقتصادی در این فضاها به وجود آید. هر چند که اطلاعات فراوانی در خصوص این بناها وجود ندارد و در طول حیات آنها، تغییر و تحولات گوناگونی صورت گرفته است، لذا مجریان این طرح پژوهشی به دنبال ارائه مدلی مناسب در راستای صیانت و ارتقاء رونق اقتصادی در این بناها هستند. تجربه نوسازی متوازن در ابنیه تاریخی و موقوفی در شهر همدان و اتخاذ رویکردی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی بین زندگی ساکنان و بافت کالبدی این بناها، آن را به تجربه ای موفق تبدیل خواهد کرد و منجر به ایجاد بناهایی فعال، پویا و مقصدی برای گردشگران خواهد کرد. رویکردهای جدید در مرمت و نوسازی شهری نیز، امروزه به نتیجه ای قطعی رسیده اند که عدم توجه به توسعه کسب و کار در بناهای تاریخی و ارزشمند، شکست و انزواء این بناها را حتمی خواهد ساخت. از جمله مشخصه های این دو بنای ارزشمند، ناپایداری و مجموعه ای از نارسایی های کالبدی، عملکردی، حرکتی، زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و مدیریتی است و تجربیات تغییر کاربری های این دو بنا نیز نشان داده است که نگاه کالبدی صرف به مرمت و احیاء این دو بنا، نه تنها به ایجاد پوسته ای بی محتوا از بافت می انجامد، بلکه؛ به تدریج در معرض تخریب نیز قرار می گیرند.
