فضای شهری با حضور فعال انسان معنا می یابد و این حضور از طریق عوامل بنیادین به عنوان شروط لازم و عوامل کیفی به عنوان شروط کافی تجلی می یابد. آسایش حرارتی به عنوان یکی از عوامل بنیادین در حضورپذیری فضاهای شهری مطرح بوده و تاثیر بسزایی در موفقیت یا عدم موفقیت یک فضا دارد. این مفهوم دارای 4 مولفه می باشد که در این پژوهش حسب مقتضیات دو مولفه هندسه شهری و پوشش گیاهی تبیین و تحلیل شده است. هدف از انجام پژوهش حاضر دستیابی به الگوهای بهینه مراکز محله سنتی و ارائه دستورالعمل های طراحی برای مراکز محله جدید می باشد. در این راستا 9 مرکز محله تاریخی نمونه در شهر همدان به عنوان بستر تحلیل های پژوهش در نظر گرفته شده که با استفاده از نرم افزار Envi-metشبیه سازی و با ورود داده های اقلیمی و کالبدی، تحلیل های نرم افزاری استخراج گردیده است. نتایج تحلیل نشان می دهد نخست اینکه جریان باد بیشترین تاثیر را بر آسایش حرارتی دارد. دوم اینکه دو محله کولانج و کلپا از مطلوب ترین شرایط در آسایش اقلیمی برخوردارند. در نهایت با تحلیل الگوهای ارائه شده از نتایج ذکر شده، مشخص شد مطلوب ترین الگو در ساختار مرکز محله، فضایی شمالی- جنوبی دارای پوشش گیاهی ردیفی و دارای اختلاف ارتفاع در جهت باد نامطلوب غالب می باشد.
