گسترش لجام گسیخته شهرها طی دهه های اخیر موجب ناکارآمد ساختن بخش های گسترده ای از ساختار و سازمان فضایی شهرها و افت میزان تاب آوری در آنها شده است. سیاست های متعددی در رویارویی با مسئله افت کیفیت محیطی، میزان تاب آوری شهرها و به ویژه در نواحی درونی آنها مطرح و برنامه های گوناگونی در این خصوص به اجرا درآمده اند. این پایان نامه با مروری بر دیدگاه ها و نظریات این رویکرد جدید به معرفی تجارب برتر در این حوزه می پردازد. در تبیین و تشریح ابعاد و ویژگی های تاب آوری محیطی، روش تحلیل نظری، مقایسه تجارب و تفسیر یافته های این دو بخش از یک سو، بررسی میدانی و نرم افزاری به وسیله روش چیدمان فضا(بررسی عوامل اتصال، هم پیوندی، عمق ، بی نظمی و خوانایی) به وسیله نرم افزار دپس مپ برای اندازه گیری میزان تاب آوری کالبدی در سه محله مورد مطالعه و استفاده از نرم افزار اکوتکت برای اندازه گیری میزان تاب آوری زیست محیطی در هر سه محله انجام گردیده است. این پژوهش می کوشد تا با اتکا به دانش اخیر طراحی شهری، رویکرد تاب آوری شهری را در حوزه محیطی آن به عنوان راه حلی جامع و چند جانبه برای مداخله مد نظر قرار داده و تبیین کند. از سوی دیگر این رویکرد، خود مستلزم طی فرآیند جامع، فراگیر و چند بعدی است، برای تحقق موفقیت آمیز آن نیاز به صرف وقت، هزینه و انرژی زیادی است. بدین منظور هدف اصلی رساله حاضر ارائه راهکارها و عواملی است که در تاب آوری محلات سنتی عمل کرده و موجبات بسترسازی، تسهیل و کاهش صرف انرژی در این فرآیند را فراهم آورد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که مقیاس، کارکرد، موقعیت و نوع اقدام می تواند عامل تعیین کننده ای بر میزان کارایی، کارآمدی و تاثیرگذاری در فرآیند تاب آوری محیطی باشد. در مورد نمونه های موردی لازم به ذکر است که بررسی تطبیقی میان آن ها کمک شایانی به نحوه عملکرد تاب آوری محیطی در بافت محلات سنتی می کند. تفاوت های ماهوی موجود در هریک از محلات کبابیان، حاجی و آقاجانی بیگ راهنمای خوبی در جهت اثربخشی هرچه بیشتر تاب آوری محیطی محلات می باشد. بر این اساس وجه غالب هریک از محلات نشان از سمت و سوی اقدامات آتی را روشن می سازد. بنابراین در محلاتی که از الگوی مرکز گرا پیروی می کنند از میزان تاب آوری محیطی بالاتری نسبت به سایر محلات برخودار هستند، بنابراین می توان عنوان کرد محله کبابیان به ه
