ﺣﻮادث و ﺑﻼﯾﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﭼﺸﻤﮕﯿﺮی ﺑﺮ ﺑﻬﺪاﺷﺖ، ﺳﻼﻣﺖ ﻋﻤﻮﻣﯽ و رﻓﺎه ﺟﻤﻌﯿﺖ آﺳﯿﺐ دﯾﺪه ﺑﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارد و ﺑﺎ وﻗﻮع ﺑﺤﺮانﻫﺎی ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﺑﻮﯾﮋه در زﻣﺎن وﻗﻮع زﻟﺰﻟﻪ و ﻋﺪم ﺗﻮﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﻪ ﻧﻘﺶ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﻫﺎ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی، ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ و ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺑﯿﺶ از ﭘﯿﺶ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﻮاﺟﻬﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ ﺑﻪﻋﻨﻮان ﯾﮑﯽ از ﻣﺮاﮐﺰ ﺟﻤﻌﯿﺘﯽ، ﺗﻮﻟﯿﺪی، ﺧﺪﻣﺎﺗﯽ، ﮔﺮدﺷﮕﺮی و زﯾﺎرﺗﯽ در ﺗﻌﺎﻣﻞ ﻣﺤﯿﻄﯽ، اﻗﺘﺼﺎدی، اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﺎ ﺷﻬﺮﻫﺎی اﻃﺮاف و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﺮاﺟﻌﺎت ﮔﺴﺘﺮده ی ﺷﻬﺮﻫﺎی اﺳﺘﺎن ﺧﺮاﺳﺎن رﺿﻮی و دﯾﮕﺮ ﺷﻬﺮﻫﺎی ﮐﺸﻮر و ﺣﺘﯽ ﮐﺸﻮرﻫﺎی ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ در ﺣﻮزه ﻫﺎی ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﻬﺮ، ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪه اﻫﻤﯿﺖ ﺑﺎﻻی اﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ، ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯿﺰان آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮی ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻓﺮاﻣﻨﻄﻘﻪای ﺷﻬﺮ ﻣﺸﻬﺪ در ﺑﺮاﺑﺮ زﻟﺰﻟﻪ و اراﺋﻪ راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ آﺳﯿﺐﭘﺬﯾﺮی ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. در اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺﻫﺎﯾﯽ ﭼﻮن ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﮔﺴﻞ ﻫﺎ، ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺴﺘﻌﺪ رواﻧﮕﺮاﯾﯽ، ﺧﻄﻮط اﻧﺘﻘﺎل آب، ﺑﺮق، ﮔﺎز و ﺗﺮاﮐﻢ ﺳﺎﺧﺖ، ﺗﺮاﮐﻢ ﺟﻤﻌﯿﺖ و… از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺪل IHWP (ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺒﯽ ﻣﻌﮑﻮس) ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﭘﮋوﻫﺶ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﺪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎی ارﺗﺶ، اﻣﺎم رﺿﺎ، ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ، ﻗﺎﺋﻢ، ﮐﺎﻣﯿﺎب و ﻓﺎراﺑﯽ از آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی ﮐﻢ، ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎی ﻣﻮﺳﯽ اﻟﺠﻌﻔﺮ، اﺑﻦﺳﯿﻨﺎ، ﻫﻔﺪه ﺷﻬﺮﯾﻮر و ﺣﺠﺎزی از آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی ﻣﺘﻮﺳﻂ و ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎی رﺿﻮی و ﻫﺎﺷﻤﯽ ﻧﮋاد ﺑﺎ آﺳﯿﺐ ﭘﺬﯾﺮی زﯾﺎد ﻣﻮاﺟﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ
