امروزه توسعه کالبدی شهرها، حجم زیاد ترافیک، آلودگی محی طزیست و کاهش سطح سلامت عمومی شهروندان، از پیامدهای رویکرد اتومبیل محور در شهرهای معاصر می باشد که با ورود خودروها به عرصه های مختلف شهری، شاهد تداخل حرکت سواره و پیاده و در پی آن عدم توجه به پیاد هروها و نادیده گرفتن تأثیر پیاده روی بر سلامت افراد می باشد. همچنین در چند سال اخیر کاهش قابل ملاحظه در پیاده روی ب هعنوان زنگ خطری در علم پزشکی به حساب درآمد؛ تا آنجا که تحقیقات اخیر سلامت که بیش از هر چیز بر فعالیت های فیزیکی و تغذیه، ب هعنوان مهم ترین عامل مؤثر بر سلامت عمومی، متمرکز است، نشان م یدهد که پیاده روی، فعالیت فیزیکی ارزشمندی است که برای دستیابی به سلامت عمومی جامعه قابل سرمایه گذاری است. مقاله حاضر بر آن است تا پس از تعریف خیابا نها و پیاد هروها و پیشینه شک لگیری آن ها، از روش مطالعات اسنادی و با روش پیمایشی و تهیه 382 پرسش نامه با 37 سؤال از عابرین شش خیابان منشعب شده از میدان امام همدان، مورد سنجش و ارزیابی قرار گیرد. بدی نترتیب عوامل و اولویت های تأثیرگذار در ارتقاء خیابان های شهری به لحاظ قابلیت پیاده محوری شناسایی شد. نتایج تحقیق نشان م یدهد که دو عامل اصلی کالبدی شامل عوامل ساختاری، عوامل عملکردی، عوامل زیباشناختی، زیست محیطی و انسانی شامل امنیت، تعاملات اجتماعی، حس مکان و خاطرات جمعی ب هعنوان عوامل مؤثر در اولویت قابلیت پیاده محوری در خیابان های شهری م یباشند. بر این اساس شاخص های کالبدی به ترتیب در خیابان های بوعلی، شریعتی، تختی، باباطاهر، اکباتان و شهدا و شاخص های انسانی به ترتیب در خیابان های بوعلی، شریعتی، باباطاهر، اکباتان، شهدا و تختی در اولویت قرار دارند.
