رودخانه زاینده رود در کنار فواید اقتصادی و فرهنگی برای اصفهان، سبب ایجاد حوز ه ای عمومی برای گسترش تعاملات اجتماعی انسان ها با یکدیگر شده است . این رودخانه علاوه بر اینکه فضایی تفریحی و محلی برای گذران اوقات فراغت محسوب می شو د، جایگاه ویژه ای را در هویت شهر ی شهروندان اصفهانی به خود اختصاص داده است . این رود بخشی از هویت اصلی اصفهان را شکل می هد که این مسئله را می توان با توجه به علائم و نمادهای مختلفی که در سطح اصفهان مشاهده می شود و هر کدام نشانه ای از زاینده رود را با خود همراه دارد، حس کرد. تحقیق حاضر با هدف بررسی نقش رودخان ه زایند ه رود و فضاهای عم و می اطراف آن در تعاملات اجتماعی شهروندان اصفهانی و تعیین نقش خشکی رودخانه در کاهش این تعاملات انجام شده است . این تحقیق ب ه شکل طولی و در دو مرح ل ه قبل و بعد از خشکی آب رودخان ه زاینده رود انجام شد که سعی شده است برای کاهش اثر متغیرهای زمینه ای نمونه های انتخاب شده در هر دو مرحله به لحاظ سنی و جنسی با یکدیگر مشابهت داشته باشند . نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری 1 نشان می دهد ارزیابی پاسخگویان از کیفیت (کیفیت دسترسی، خدمات، عناصر زیبایی شناختی و آسایش و امنیت ) فضاهای اطراف رودخا نه زاینده رود در میزان تعاملات آ ن ها با یکدیگر تأثیر مثبت و معن ی داری دارد . همچنین، آزمون مقای س ه میانگین ه ا نشان می دهد، نقش این فضاها در تعاملات اجتم اعی مردان بیش از زنان است، اما به لحاظ سنی تفاوت معنی داری مشاهده ن شد. همچنین ، نتایج تحقیق نشان می دهد خشکی آب رودخان ه زایند ه رود به طرز معن ی داری میزان تعاملات اجتماعی را در بین شهروندان مراجعه کننده به این مکان کمتر کرده است.
