تعامل انسان ومحیط به معنای ادراک ذهنی مردم از محیط و احساسات کم و بیش آگاهانه آنها از محیط خود است که شخص را در ارتباطی درونی با محیط قرار می دهد، به طوری که فهم و احساس فرد با زمینه معنایی محیط پیوند خورده و یکپارچه می شود . در این میان ،توجه به عوامل موثر بر رابطه انسان ومحیط نقش مؤثری در توسعه پایدار شهری خواهدداشت ،روش تحقیق این مقاله توصیفی ،ذیل پژوهش های کیفی می باشد وکیفیت شاخص تحقیق ، فهم ودرک رابطه انسان ومحیط از یک طرف و موئلفه های معماری پایدار وشاخص های توسعه پایدار از طرف دیگر می باشد. در این مقاله با استفاده از روش مرور متون و با رویکردی تحلیلی به بررسی مسأله توسعه ی پایدار شهری ، مفاهیم و تعاریف توسعه پایدار ، وگره خوردن آن در قابلیت های محیط وشایستگی های انسان در این زمینه پرداخته شده است . در ادامه شاخص شناسی توسعه پایدار از منظر کالبدی، اقتصادی، فرهنگی و محیطی بیان شده است.
