جایگاه هنر در نسبت وارتباط با دین ونوع نگاه دین به هنر، در این مقاله، با نگاهی بیشتر فلسفی، مورد بررسی قرار می گیرد. به عنوان پیش درآمدی بر موضوع وایجاد زمینه بحث، تعاریفی از هردو، ضمن ذکر پاره ای از دیدگاه های اندیشمندان، ارائه شده است. بر مبنای تعریفی ازهنر وبرداشتی که از آن داریم، به بیان موارد تشابه وتفاوت شکلی وماهوی دین وهنر پرداخته وبا توجه به این وجوه، ارتباط میان این دو تبیین وتشریح شده است.به دلیل اصلی واساسی” یکسانی در خواستگاه” و “اشتراک در غایت”میان هر دو، نتیجه گرفته می شود که:”دین وهنر در طول هم هستند نه در عرض هم”. پرسش اساسی در هنر دینی،ماهیت وسرشت آن است وآیا می توان مرز متمایزی بین هنر دینی و غیر دینی بوجود آورد؟ برخی اعتقاد دارند که هنر کمال گرا که منبعث از تعالیم دینی است و سبب شکوفایی استعداد پاک انسانی می شود،هنر دینی است و گروهی تاکید دارند که هنریدینی است که دارای خاستگاه نظری ومعرفتی دینی بوده و بنیادهای تئوریک این هنر منشاء در دین و تعالیم دینی داشته باشد و هرچه غیر این باشد هنر دینی اطلاق نمیشود. آنچه حقیقتاً هنر است، بر خط عمود واستوار دین، با آرمان های والای دین همخوانی داشته و در حد واندازه خویش، در پاسخگویی به نیازهای بنیادین انسان گویا وبرای سلامت وسعادت او وجامعه اش همواره ساعی وپویاست. این پژوهش میکوشد ضمن تعریف هنر و ارتباط آن با دین،به بررسی هنر دینی و ویژگیهای آن بپردازد. درپایان مسجد امام اصفهان به صورت نمونه موردی نسبت به مبانی این مقاله برسی گردیده است.
