حشمت اله سعدی

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل مؤثر بر رضایت شغلی و عملکرد کارکنان دانشگاه مورد مطالعه انجام شده است. رضایت شغلی و عملکرد شغلی از جمله عوامل مهم در موفقیت سازمان‌ها هستند و بهبود آنها می‌تواند به افزایش بهره‌وری و سودآوری سازمان کمک کند. در این پژوهش، عوامل مختلفی مانند ترفیعات، تنوع شغلی، حقوق و دستمزد، سبک سرپرستی و گروه کاری به عنوان عوامل مؤثر بر رضایت شغلی و عملکرد شغلی مورد بررسی قرار گرفته است. این پژوهش به روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان شرکت مورد مطالعه تشکیل می‌دهند. نمونه آماری پژوهش با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه جمع‌آوری شده است. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که بین عوامل مختلف (ترفیعات، تنوع شغلی، حقوق و دستمزد، سبک سرپرستی و رضایت شغلی) و عملکرد شغلی، روابط معناداری وجود دارد. به طور خاص، یافته‌ها حاکی از آن است که ترفیعات، تنوع شغلی، حقوق و دستمزد و سبک سرپرستی به طور مستقیم و غیرمستقیم (از طریق رضایت شغلی) بر عملکرد شغلی تأثیر مثبت و معناداری دارند. همچنین، رضایت شغلی به طور مستقیم بر عملکرد شغلی تأثیر مثبت و معناداری دارد. گروه کاری فقط به طور مستقیم بر رضایت شغلی تأثیر مثبت و معناداری دارد و تأثیر آن بر عملکرد شغلی معنادار نیست. بر اساس یافته‌های پژوهش، پیشنهاد می‌شود که سازمان‌ها برای بهبود عملکرد شغلی کارکنان خود، به عوامل مختلفی مانند ترفیعات، تنوع شغلی، حقوق و دستمزد، سبک سرپرستی و رضایت شغلی توجه کنند و اقداماتی را در جهت بهبود این عوامل انجام دهند. به عنوان مثال، سازمان‌ها می‌توانند سیستم‌های ترفیع عادلانه و شفافی را طراحی کنند، تنوع شغلی را افزایش دهند، حقوق و دستمزد مناسبی را به کارکنان خود پرداخت کنند، سبک سرپرستی حمایتی و مشارکتی را ترویج دهند و به رضایت شغلی کارکنان خود توجه کنند.