فقدان ارتباط موثر بین ترویج کشاورزی و تحقیقات یکی از موانع اصلی در موفقیت ترویج است. پژوهش حاضر با هدف بررسی و تحلیل علل اساسی چالش ارتباط تحقیق و ترویج از دیدگاه کارشناسان و متخصصان این دو حوزه مهم در توسعه کشاورزی انجام شده است. جامعه آماری تحقیق عبارتند از کارشناسان بخش تحقیقات و ترویج کشاورزی در استان همدان ) 267 = N (. از این افراد تعداد 135 نفر به شیوه های علمی انتخاب و نظرات آنان گردآوری و تحلیل شد. ابزار اصلی پژوهش عبارت است از پرسشنامه ای محقق ساخته که پایایی آن به وسیله الفای کرونباخ و تتای ترتیبی تائید گردید. برای رسیدن به سازه های اصلی از تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شده است. همچنین برای تعین سهم عامل از نرم افزار Smart PLS و برای ارزیابی برازش مدل از نرم افزار اموس بهره گرفته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد فقدان ارتباط پژوهشکران بخش تحقیقات با ترویج کشاورزی در سطح مزرعه به چهار عامل تاکید نهاد ترویج و تحقیقات بر وظیفه گرایی به جای نهادگرایی، ضعف نیازسنجی پژوهشی در ساختار تحقیقات کشاورزی، غرور سازمانی و بی توجهی به نهادهای دیگر به ویژه در بخش تحقیقات و نهایتا ضعف در ارتباط سازمانی خلاصه می شود. با توجه به نتایج به دست آمده پیشنهاد شد دو نهاد ترویج و تحقیق به جای توجه صرف به انجام وظیفه سازمانی خود، به اثربخشی فعالیتها توجه نمایند، ضمن اینکه هر دو نهاد وجه منفی غرور سازمانی را کنار بگذارند تا بتوانند با یکدیگر ارتباط موثر و هدفمند برقرار کنند.
