حشمت اله سعدی

هدف اصلی پژوهش حاضر، واکاوی نگرش کشاورزان گندمکار به توسعه پایدار و عوامل موثر بر آن در شهرستان اسلام آباد غرب بود. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه ای بود که روایی و پایایی آن توسط صاحب نظران توسعه پایدار مورد تائید قرار گرفت و الفای کرونباخ برای بخش های مختلف پرسشنامه بین 65 تا 77 صدم محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش آمار توصیفی و استنباطی از نرم افزارهای SPSS20 و 8.Lisrel8 استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نگرش به توسعه پایدار نشان داد که از میان سه عامل نگرشی، عامل "عاطفی" با ضریب تأثیر 60/0=λ بیشترین میزان واریانس به عنوان قویترین شاخص مرتبط با نگرش پایدار کشاورزان مورد مطالعه، شناسایی شده است. همچنین نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره، بیانگر این است که از بین متغیرهای مختلف تنها متغیر سطح زیر کشت، اثر مثبت و سن، اثر منفی در پیش بینی نگرش افراد در زمینه ی پایداری کشاورزی دارد. با افزایش سطح زیرکشت، نگرش افراد، مثبت و با افزایش سن، نگرش آنها، منفی میشود. با توجه به نتایج بدست آمده؛ جهت بهبود نگرش کشاورزان به توسعه کشاورزی پایدار پیشنهاداتی ارائه گردید