بزه دیدگی و بزه کاری کودکان کار یک مسئله ی اجتماعی بسیار جدی است و منحصر به حقوق کیفری نیست؛ بلکه در حیطه ی جرم شناسی و علوم اجتماعی هم آثاری عمیق دارد. کار کودک انواع گوناگونی همچون کار در خانه، کار در کارگاه و کار در خیابان را در بر می گیرد. با توجه به اینکه امروزه کارهای کودک اغلب به شکل خیابانی است و هدف ما نیز بیشتر بررسی این نوع کار است، کودکان کار و خیابان را در تعریفی واحد گنجانده ایم. مهم ترین نکته در هر پدیده، علل و عوامل آن است؛ برجسته ترین عوامل پیدایش کودکان کار، مشکلات خانوادگی، نظام آموزشی، بی عدالتی جامعه و فرهنگ است. کارهای این کودکان معمولاً به صورت کاذب و مجرمانه نمودار می شود. این کودکان یا از ابتدا خود به بزه کاری روی می آورند یا به سبب حساسیت سنی و فشارهای اجتماعی و قرار گرفتن در مکان های آسیب زا، از گروه اول (کودکان کار) ریزش کرده و به بزه کاری روی می آورند. غالباً نیز یا خود به تنهایی بزه-کار می شوند یا توسط بزرگ سالان یا باندهای تبهکاری طعمه شده و به یک بزه کار حرفه ای تبدیل می شوند. نکته ی درخور توجه، این است که این کودکان پیش از آنکه بزه کار باشند، خود بزه دیده ی اجتماعی اند؛ زیرا از تحصیل و امکانات رفاهی محروم هستند. حتی کودکانی که بزه کار می شوند، معمولاً به دلیل وضعیت بزه کاری و محیط آلوده بزه-دیده می شوند یا بالعکس به دلیل بزه دیدگی، کینه توز می شوند و به یک بزه کار خطرناک تبدیل می شوند و در واقع، این دو رابطه ای تنگاتنگ دارند. اما مهم ترین هدف، پیشگیری است که باید توجه بسیار جدی بدان داشت. در این باره می توان به کارکرد صحیح خانواده، مدرسه، جامعه و قانون گذاری صحیح و اصولی اشاره کرد که می توانند عدالت و فرهنگ مطلوبی را بنیاد نهند. به منظور دستیابی بدین هدف نیز باید با سازمان های بین المللی و دیگر کشورها همکاری کرد. نتیجه آنکه تنها با وضع قوانینی که باعث پیشبرد عدالت و فرهنگ سازی شود می توان از آسیب های اجتماعی، به ویژه آسیب های مرتبط با کودکان کار پیشگیری کرد.
