لیبرالیسم، به سانِ یک نظریه یا آموزه فلسفی متعلق به عصر جدید، یکی از جذاب ترین نحله های فکری برآمده از ذهن انسانی است. این نظریه، با وجود جزر و مدهای فراوانش در گذر زمان، حامل و حاوی ارزش های مشخصی است که آن را از سایر ایدئولوژی های رقیب متمایز می کند؛ ارزش هایی که ساحت های گوناگونی را تحت تأثیر قرار داده و یکی از آنها عرصۀ حقوق کیفری است. گرانیگاه این تفکر، تجویز و تصدیق نوعیجرم انگاری و کیفرگذاری است که با ابتناء بر آرمان هایی چون آزادی، مدارا و خودمختاری مشروعیت می یابد.لیبرال ها با استمداد از ارزش های سترگ لیبرالیسم، حوزه بسیار محدودی را برای مداخلات کیفری حکومت در نظر می گیرند. این محدودسازی، در بیشتر موارد به دستاویز اصل ضرر، به عنوان مشهورترین اصل محدودکننده آزادی، صورت می گیرد. مقاله حاضر بر آن است تابا توسل مبانی نظری لیبرالیسم و مؤلفه های سازندۀ آن، قلمرو و حدود جرم انگاری و کیفرگذاری در نظریه لیبرال رادر پرتو اصل ضرر تبیین نماید.
