حسن رهبان فرد

مقدمه: تکالیف ثانویه باعث تداخل در پردازش اطلاعات و سیستم کنترلی می شوند. با این وجود نحوه تاثیر گذاری تکالیف ثانویه بر سینرژی های عضلانی ناشناخته است. بنابراین، هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر تکلیف ثانویه شناختی و حرکتی بر سینرژی عضلات منتخب اندام تحتانی طی راه رفتن بود. روش شناسی : در این مطالعه 24 نفر (12 مرد، 12 زن) از بین دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا به صورت داوطلبانه و در دسترس انتخاب شدند. با استفاده از الکترومایوگرافی، فعالیت عضلات راست رانی، پهن خارجی، پهن داخلی، همسترینگ داخلی، همسترینگ خارجی، دوقلوی داخلی، نعلی و درشت نی قدامی در سه حالت مختلف 1- راه رفتن طبیعی بدون تکلیف ثانویه 2- راه رفتن همراه با انجام تکلیف ثانویه شناختی و 3- راه رفتن همراه با انجام تکلیف ثانویه حرکتی ثبت شد. تکلیف ثانویه شناختی کم کردن متوالی عدد 3 از یک عدد مشخص بود و تکلیف ثانویه حرکتی شامل حمل یک لیوان پر از آب بود. برای نرمالایز کردن سیگنال های الکترومایوگرافی از پیک فعالیت هر عضله در هر تریال راه رفتن استفاده شد. برای جدا کردن یک سیکل کامل راه رفتن از فوت سوئیج استفاده شد. هر آزمودنی 6 بار مسیر 15 متری راه رفتن را برای هر یک از شرایط طی می کرد. شدت فعالیت عضلات و سینرژی های عضلانی از شرایط مختلف راه رفتن محاسبه شد. برای استخراج سینرژی عضلانی از الگوریتم تجزیه نامنفی ماتریسی و شمول واریانس استفاده شد. در صورتی که شمول واریانس برای مجموع عضلات بالاتر از 0.9 بدست می آمد، سینرژی دیگری استخراج نمی شد. از روش آماری آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی برای مقایسه شدت فعالیت و ضرایب وزنی عضلات و ضریب همبستگی پیرسون جهت مقایسه الگوهای سینرژی عضلانی جهت آنالیز داده ها استفاده شد. سطح معنی داری 0.05 در نظر گرفته شد. یافته ها: در این مطالعه از داده های الکترومایوگرافی 5 سینرژی عضلانی استخراج شد. نتایج نشان داد به جز عضله راست رانی، شدت فعالیت سایر عضلات در سه حالت آزمایشی تفاوت معنی داری داشتند. عضلات پهن داخلی، پهن خارجی، همسترینگ داخلی و خارجی در هر دو تکلیف ثانویه شناختی و حرکتی به طور معنی داری بیشتر از راه رفتن در شرایط طبیعی فعالیت کردند. عضلات دوقلوی داخلی، نعلی و درشت نی قدامی در شرایط تکلیف ثانویه شناختی بیشتر از تکلیف ثانویه حرکتی و راه رفتن طبیعی بود. تکا