نمایش مهارت یکی از قدرتمندترین ابزارهایی است که مربیان و معلمان از آن به منظور انتقال اطلاعات مربوط به مهارت در یک زمان کوتاه به فراگیر استفاده می کنند. هدف تحقیق حاضر بررسی میزان تاثیر مشاهده بر یادگیری مهارت حرکتی در کودکان دارای اختلال کلامی و شنوایی بود. بدین منظور تعداد 45 نفر از دختران ناشنوا و کم شنوا شهر سنندج بصورت در دسترس در این پژوهش مشارکت کردند. تمامی آزمودنی ها راست دست بوده و از اهداف تحقیق بی اطلاع بودند. این افراد به طور تصادفی در دو گروه تمرینی (بدنی و مشاهده) و یک گروه کنترل تقسیم بندی شدند. آزمودنی ها در یک فرایند تحقیقی چهار مرحله ای شرکت کردند شامل: پیش آزمون، اکتساب و دو آزمون یادداری و انتقال 24 ساعته. در پیش آزمون، همه شرکت کنندگان تکلیف پرتاب پنالتی هندبال را بدون دریافت بازخورد افزوده برای 10 بار اجرا کردند. سپس در مرحله اکتساب، آزمودنی های گروه بدنی بمدت شش جلسه (هر جلسه 45 بار) تکلیف پرتاب پنالتی از فاصله 6 متر را اجرا کردند و گروه مشاهده فقط گروه بدنی را در حین انجام تکلیف مشاهده کردند؛ گروه کنترل در مرحله اکتساب تمرین خاصی نداشت. نهایتأ در آزمون های یادداری 24 ساعته، از آزمودنی ها خواسته شد تا آزمون پرتاب پنالتی هندبال را از فاصله 6 متر برای 10 بار اجرا کنند. برای اجرا ، آزمودنی10 بارتوپ را ازپشت خط محدود کننده به اهداف مورد نظر بر روی دیوار می زند. این در حالیست که آزمون های انتقال از فاصله های 5/5 و 5/6 متری اجرا شدند. نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر اثر گروه، مرحله و اثر تعاملی مرحله*گروه را معنادار نشان داد. بررسی های بیشتر نشان داد که در پیش آزمون تفاوت معناداری بین گروه ها وجود ندارد، حال آن که در آزمون های یادداری/ انتقال 24 ساعته، بین گروه تمرین بدنی و مشاهده ای با گروه کنترل تفاوتی معناداری وجود داشت ولی بین دو گروه تجربی تفاوتی وجود نداشت. با توجه به مشکلاتی که افراد دارای اختلالات شنوایی و کلامی با آن روبرو هستند، به نظر میرسد استفاده از مشاهده برای آموزش مهارتهای حرکتی به اینگونه افراد نتایج مطلوبی به دنبال داشته باشد. بنابراین پیشنهاد میشود مربیان و معلمان در آموزش مهارتهای حرکتی از مشاهده جهت بهبود مهارتهای حرکتی افراد ناشنوا یا کم شنوا استفاده کنند.
