از انتقال دوطرفی بعنوان یکی از روشهای سرعت بخشیدن بر روند یادگیری در اعضای قرینه بدن نام برده شده است. علاوه بر این، متغیرهای مختلفی بر یادگیری اثر می گذارند که یکی از آنها مسئله تغییرپذیری تمرین است. تحقیقات نشان داده اند که غالبأ تمرینات متغیر نسبت به تمرینات ثابت منجر به یادگیری بهتر مهارت می شوند. با این حال، اثر تغییرپذیری بر انتقال دو طرفی مورد بررسی جدی قرار نگرفته است. بنابراین هدف تحقیق حاضر پاسخ به این سوال است که آیا تغییرپذیری در تمرین مهارت پرتاب پنالتی هندبال بر انتقال از دست برتر به دست غیر برتر تاثیر می گذارد یا نه؟ تعداد 42 دانشجوی دختر بصورت تصادفی در سه گروه ثابت، متغیر و کنترل قرار گرفتند. تمامی آزمودنی ها راست دست بوده و هیچ گونه تجربه ی قبلی در تکلیف پرتاب پنالتی هندبال نداشتند. آنها چهار مرحله آزمایشی را پشت سر گذاشتند شامل: پیش آزمون، اکتساب و دو آزمون یادداری 10 دقیقه و 24 ساعته. در پیش آزمون، همه شرکت کنندگان از فاصله 6 متری آزمون پرتاب پنالتی هندبال را برای 10 بار با دست برتر و 10 بار با دست غیر برتر اجرا کردند. سپس در مرحله اکتساب، هر یک از گروه های تمرینی، برنامه مخصوص به خود را فقط با دست راست اجرا کردند. بدین ترتیب که گروه تمرین ثابت 90 بار تکلیف پرتاب پنالتی از فاصله 6 متر را اجرا کردند؛ و گروه تمرین متغیر همین تکلیف را از فاصله های 5، 6 و 7 متر تمرین کردند (30 بار از هر فاصله و بترتیب کاملا تصادفی). گروه کنترل در مرحله اکتساب تمرین خاصی نداشتند. نهایتأ در آزمون های یادداری 10 دقیقه و 24 ساعته، از آزمودنی ها خواسته شد تا آزمون پرتاب پنالتی هندبال را از فاصله 6 متر برای 10 بار با دست راست و 10 بار با دست چپ اجرا کنند. در آزمون های یادداری تمام گروه ها هم در دست برتر و هم دست غیر برتر بطور معناداری بهتر از گروه کنترل عمل کردند. نتیجه قابل توجه آنکه در یادداری 24 ساعته گروه متغیر در دست برتر عملکرد بهتری نسبت به گروه ثابت داشت، در حالیکه در دست غیر برتر گروه ثابت بهتر از گروه متغیر عمل کرد. این بدان معناست که انتقال یادگیری از دست برتر به غیر برتر صورت می گیرد. هرچند، تمرین به روش ثابت نسبت به متغیر تاثیر بیشتری در انتقال دوطرفی داشته است.
