مقدمه: هوش اخلاقی نوعی از هوش انسان است که به تازگی مورد توجه دانشمندان و روانشناسان قرار گرفته و به توانایی اعمال اصول اخلاقی در اهداف شخصی، ارزش ها و فعالیت های فرد اشاره دارد. هدف از پژوهش حاضر، بررسی وضعیت هوش اخلاقی در بین ورزشکاران رشته های انفرادی و تیمی می باشد، چرا که نشان داده شده افراد درگیر در ورزش های تیمی و انفرادی از ویژگی های روانشناختی منحصر به فردی برخوردارند. روش شناسی: تعداد 120ورزشکار نخبه زن از دو رشته تیمی (والیبال و بسکتبال) و دو رشته انفرادی (بدمینتون و ایروبیک) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ملاک نخبه بودن داشتن حداقل 2 سال سابقه عضویت در تیم های ورزشی مورد نظر بود. در این پژوهش برای اندازه گیری هوش اخلاقی ورزشکاران از پرسش نامه لنیک و کیل (200511) استفاده گردید که چهار خرده عامل شامل درستکاری، مسئولیت پذیری، بخشش و دلسوزی را اندازه گیری می کند. نتایج: یافته های تحقیق نشان داد که در کل میزان هوش اخلاقی آزمودنی ها بالاتر از حد متوسط می باشد. علاوه بر این، بین ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی در دو مولفه مسئولیت پذیری و درستکاری اختلاف معناداری مشاهده نشد. از طرفی، ورزشکاران هر دو رشته انفرادی (بدمینتون و ایروبیک) در مولفه دلسوزی نمره بیشتری از ورزشکاران رشته های تیمی (والیبال و بسکتبال) کسب کردند و در مقابل، ورزشکاران هر دو رشته تیمی نسبت به انفرادی ها در مولفه بخشش بهتر بودند. این در حالیست که بین والیبالیست ها و بسکتبالیست ها و همچنین بازیکنان بدمینتون و ایروبیک در هیچ یک از خرده عامل ها تفاوت معنادار وجود نداشت. نتیجه گیری: این نتایج حاکی از آنست که مانند بسیاری از ویژگی های روانشناختی دیگر، ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی به لحاظ خصوصیات هوش اخلاقی با هم متفاوت هستند. این یافته ها می تواند مورد استفاده مربیان و دست اندرکاران امر ورزش، بویژه ورزش قهرمانی، قرار گیرد.
