هدف از پژوهش حاضر، بررسی مؤلفه هـای خودپنـداره بـدنی و شـاخص تـوده بـدن بـه تفکیـک تعـداد جلسـات تمرینـی مـنظم در ژیمناستیک کاران نوجوان پسر میباشد. بدین منظور، 27 ورزشـکار شـرکت کننـده در لیـگ نوجوانـان کشـور در سـال 1393 پرسشـنامۀ خودپنداره بدنی را تکمیل نمودند و برای اندازه گیری شاخص توده بدن آنها، میزان وزن (کیلوگرم) به مجذور قد (متر) تقسیم شد. داده هـا با استفاده از آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند. بر اسـاس یافتـه هـای پـژوهش، بـین میانگین نمره خودپنداره بدنی و همچنین خرده مقیاسهای لیاقت ورزشی، قـدرت، چربـی بـدنی، همـاهنگی ،عزت نفس و ظاهر بدنی به تفکیک تعداد جلسات تمرین منظم آنان در هفته تفاوت معناداری وجوددارد. امـا بـین میـانگین نمـره شـاخص توده بدن ژیمناست ها به تعداد جلسات تمرینی منظم آنان در هفته تفاوت معناداری مشاهده نشد. این در حـالی است که بین شاخص توده بدن آنها با میانگین نمره خودپنداره بدنی و همچنین میانگین نمرات خرده مقیاسهای لیاقت ورزشـی، چربـی بدنی، عزت نفس و ظاهر بدنی آنان رابطه معنادار و معکوس وجود دارد. به طورکلی یافته های این پـژوهش بـر نقـش کلیـدی مؤلفه های خودپنداره بدنی ژیمناستیک کاران پسر نوجوان کشور تأکید می ورزد.
