مشاهده ی فردی که در حال اجرای یک مهارت می باشد، یکی از روش های مؤثر در یادگیری حرکتی به حساب می آید که از آن تحت عنوان "یادگیری مشاهده ای" نام برده می شود. همچنین، تحقیقات مختلف نشان داده اند که تماشای یک مدل ماهر یا مبتدی، یادگیری یک مهارت حرکتی را ارتقاء می بخشد. با این وجود، هدف تحقیق حاضر بررسی این مسئله بود که آیامشاهده ی ترکیبی از مدل های ماهر و مبتدی (مدل ترکیبی) منجر به یادگیری مطلوب تر یک مهارت ورزشی (سرویس کوتاه بک هند بدمینتون) خواهد شد؟ بدین منظور 80 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه بوعلی سینا همدان که بطور داوطلبانه مایل به همکاری شده بودند به طور تصادفی در پنج گروه – شامل: تمرین بدنی، مشاهده ی مدل مبتدی، مشاهده ی مدل ماهر، مشاهده ی مدل ترکیبی و کنترل – تقسیم بندی شدند. در مرحله آموزش، آزمودنی های گروه تمرین بدنی 40 بار مهارت سرویس کوتاه بک هند بدمینتون را عملا تمرین کردند در حالی که آزمودنی ها در سه گروه مشاهده ای به ترتیب به تماشای 40 اجرای یک مدل مبتدی، یک مدل ماهر، یا ترکیبی از مدل های مبتدی و ماهر پرداختند. آزمودنی های گروه کنترل در این مرحله کار خاصی انجام ندادند. پس از مرحله ی آموزش، تمامی آزمودنی ها در دو آزمون یادداری/انتقال (بعد از 10 دقیقه و 48 ساعت) شرکت کردند. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون های یادداری و انتقال نشان داد که همه گروه های مشاهده و گروه تمرین بدنی مهارت مورد نظر را یاد گرفته اند چرا که به طور معنا داری عملکرد بهتری نسبت به گروه کنترل داشتند. مهمتر این که، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که گروه مشاهده ی مدل ترکیبی نسبت به گروه مشاهده ی مدل ماهر یا مبتدی عملکرد معنادار بهتری بخصوص در آزمون های انتقال از جود نشان دادند. با این نتایج می توان پیشنهاد داد که مشاهده ی مدل ترکیبی احتمالا منجر به توسعه ی همزمان دو مکانیسم " شناسایی و تصحیح خطا " و " ایجاد الگوی حرکتی صحیح " در فرد مشاهده کننده می گردد. این در حالیست که با مشاهده ی هر یک از مدل های ماهر و مبتدی به تنهایی فقط یکی از این مکانیسم ها در فرد مشاهده کننده توسعه می یابد. نتایج این تحقیق می تواند به صورت کاربردی در محیط های آموزشی مورد استفاده مربیان ورزشی قرار بگیرد.
