به طور کلی اجرای بهینه مهارت های ورزشی تحت تاثیر مستقیم سه نوع آمادگی شامل آمادگی جسمانی، مهارتی و روانی قرار دارد. افراد ورزشکار ممکن است با وجود مهارت های فنی سطح بالا و همچنین داشتن جسمی آماده، به موفقیت های لازم دست پیدا نکنند. هدف تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت آمادگی روانی دختران جودوکار نوجوان شرکت کننده در مسابقات کشوری سال 1392 می باشد. بعلاوه، این تحقیق به بررسی مهمترین عوامل تأثیر گذار بر آمادگی روانی ورزشکاران مذکور پرداخته است. تعداد 52 نفر از این ورزشکاران در گروههای سنی 14-17 سال به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. به منظور ارزیابی آمادگی روانی آزمودنی ها از پرسشنامه مهارتهای روانی اوتاوا-3 (OMSAT-3) استفاده شد که در مجموع مهارت های روانی پایه (شامل هدف گزینی، اعتماد به نفس و تعهد)، روان-تنی (شامل واکنش به استرس، آرمیدگی، کنترل استرس و نیرو بخشی) و شناختی (شامل تمرکز، بازیافت تمرکز، تصویرسازی، تمرین ذهنی و طرح ریزی برای مسابقه) را اندازه گیری می کند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون MANOVA و همچنین تحلیل عاملی اکتشافی استفاده شد. نتایج نشان داد که در هیچ یک از سه دسته ی کلی مهارت های روانی اختلاف معناداری در بین گروه های مختلف سنی وجود ندارد. هرچند، در بررسی خرده مقیاس های مختلف مهارت های روانی، نتایج نشان داد که در "تصویرسازی" بین گروه های 16 با 17 سال و در " کنترل استرس" بین گروه های 14سال با 16 و 17 سال اختلاف معناداری وجود دارد. نتایج تحلیل عاملی هم حاکی از آن بود که از 12 متغیر مورد ارزیابی 3 عامل هدف گزینی، نیرو بخشی و آرمیدگی که مجموعأ 61 درصد از کل واریانس را پوشش می داد از اهمیت بیشتری در کسب آمادگی روانی ورزشکاران برخوردارند. به نظر می رسد برای دستیابی به آمادگی روانی در این دسته از ورزشکاران بهتر است آنها را در انتخاب صحیح هدف یاری کرد و به آنها آموخت که چگونه در شرایط مختلف، سطح انگیختگی خود را کنترل کنند.
