نئوسپورا کانینوم(Neospora caninum) یک انگل دو میزبانه متعلق به خانواده سارکوسیستیده و شاخه اپی کمپلکسا می باشد. در حال حاضر سگ و گرگ به عنوان میزبان نهایی و نشخوار کنندگانی مانند گاو به عنوان میزبان واسط این انگل شناخته شده اند. این انگل در چرخه ی زندگی خود دارای سه مرحله به نام های تاکی زوئیت، برادی زوئیت و اووسیست می باشد (1). مطالعات نشان می دهد که انگل نئوسپورا کانینوم با ایجاد ضایعاتی در مغز و قلب به عنوان یک عامل اولیه در سقط جنین گاو محسوب می گردد. علایم بالینی تک یاخته نئوسپورا ارتباط شدید به بافت اپیتلیوم جفتی جنین و رگهای خونی جفت جنین دارد و با ایجاد واسکولیت جنین و التهاب و خرابی کوریوالانتوئیس، و نکروز گسترده در پلاسنتوم باعث مرگ جنین می شود (2). نئوسپوروزیس در موش عفونت زاست، در موش های آزمایشگاهی به دنبال عفونت مادرزادی ضایعات پاتولوژی مشابه گلومرولونفریت ناشی از سایر عوامل بیماریزا در کلیه مشاهده شده است. علائم کلینیکی نئوسپوروزیس در موش به نوع سویه تک یاخته و مقدار دوز نئوسپورا ارتباط دارد(3). در موشهای اصلاح نشده علائم حاد بیماری مشاهده نمی گردد و نئوسپورا در مغز آنها به کیست تبدیل می شود. موش های C57 در مقایسه با موش های اصلاح نشده حساسیت بیشتری نسبت به نئوسپورا دارند. نئوسپوروزیس مزمن در مغز و طناب نخاعی دیده می شود. با توجه به طبیعت داخل سلولی انگل و درگیری سیستم ایمنی سلولی، پاسخهای ایمنی حاصل نقش مهمی جهت محافظت در برابر انگل دارند با توجه به این نکات و عدم وجود داروی مناسب علیه این بیماری، روشهای کنترل عفونت نئوسپورا کانینوم به سوی تولید واکسن های موثر پیش رفته است. چگونگی ایجاد پاسخ های ایمنی و نوع پاسخ ایمنی ایجاد شده بر علیه انگل و همچنین تعامل انگل با میزبان از جهت ایمنیت میزبان هنوز ناشناخته است، لذا طراحی آزمایشاتی که بتواند به سوالات فوق پاسخ بدهند ضروری است. در این تحقیق واکنش های التهابی میزبان بر علیه انگل نئوسپورا و ژنهایی که پاسخ های التهابی را بوجود می آورند مورد بررسی قرار گرفته تا ژنهای بیان شده در عفونتهای نئوسپورا مورد شناسایی قرار گیرند.
