چکیده وقوع پدیده انقلاب اسلامی در ایران بر اساس تجارب تاریخی گذشته مانند جنبش های مشروطه و ملی شدن نفت، موجب طرح مفاهیم جدید در قالب گفتمان انقلابی در ایران گردید. دراین راستا، نسبت سنجی میان مفاهیم این گفتمان انقلابی، که در مقابل گفتمان مدرنیته غربی به شمار می رود، می تواند یکی از مأموریت های مطالعات انقلاب تلقی گردد؛خصوصاً این که با توجه به برداشت های دوگانه از مفاهیمی مانند ملی گرایی درچارچوب ادبیات سیاسی ایرانِ پسا انقلابی نمی توان به حکمی قطعی درباره همپوشانی یا تباین میان گفتمان عقیدتی(فرامرزی) انقلاب اسلامی و گفتمان ناسیونالیستی غربی دست یازید.ازاین رو، طرح پرسش های هدفمند با محوریت این نسبت سنجی می تواند مفید باشد. پرسش اصلی مقاله آن است که قرائت ویژه و جدید انقلاب اسلامی از مفهوم ملی گرایی چه تحولی در فهم این مفهوم با خاستگاه غربی ایجاد کرده است؟رفتارشناسی ایران پس از انقلاب خصوصاً با لحاظ برخی تحولات سیاسی تأثیرگذار و اسناد بالادستی ،نشان دهنده توفیق آن درروند تلفیق سازنده میان دو منبع هویت ساز ایرانیت و اسلامیت در راستای تحقق اهداف انقلابی در یک طرف وحفظ نظام جمهوری اسلامی ایران درطرف دیگر است روش تحقیق در مقاله براساس هدف و ماهیت آن،کتابخانه ای و اسنادی است و می کوشد باگردآوری برخی اسناد تاریخی وکتابخانه ای، به رمزگشایی از ملی گرایی جدید ازمنظرگاه تفکر وآرمان انقلاب اسلامی اهتمام ورزد.
