سیاست خارجی جمهوری اسلامی مبتنی بر اصول و ارزش های اسلامی- شیعی بنانهاده شد؛ و در سه دهه گذشته نیز این الگو، روندی همراه با تغییر و تداوم را حفظ کرده است. از یک سو اصول، جهت گیری و اهداف بنیادی سیاست خارجی نسبتاً پایدار و ثابت مانده است که موجب استمرار و ثبات نسبی آن گشته است و از طرف دیگر، تغییر و تحولات عینی و ذهنی در محیط های سه گانه داخلی، خارجی و روانی مستلزم انطباق تاکتیکی و ابزاری بوده است. لذا این تحقیق باهدف، بررسی رویکرد سیاست خارجی دولت های پس از دفاع مقدس (حدفاصل سال های 1368 تا 1392) با محوریت ارزش ها و هنجارهای جمهوری اسلامی در سه بعد استکبارستیزی، منزلت افزایی و همگرایی اسلامی انجام پذیرفته است. روش تحقیق در این مقاله کیفی-کمی است. جامعه آماری این تحقیق شامل صاحب نظران و اساتید دانشگاه و بهره مندی از مصاحبه با کارگزاران سیاست خارجی در دوره های مختلف هست که در شناسایی مؤلفه های مورد مقایسه و در جمع آوری داده های نهائی پرسشنامه از نظرات آن ها استفاده شده است. بعد از طراحی پرسشنامه بومی شده، روایی محتوا با استفاده از نظرات خبرگان بررسی و بعد از چندین مرحله اصلاحات نسخه نهایی پرسشنامه تنظیم و توزیع گردید. همچنین مقدار آلفای کرونباخ جهت بررسی پایایی تحقیق با استفاده از نرم افزار SPSS محاسبه و برای تمام متغیرها مقداری بالاتر از 7/0 بوده است که نشان دهنده اعتبار پرسشنامه و برداشت فکری مناسب و یکسان پاسخگویان از محتوای متغیرهای مربوط به هر سازه بوده است برای تجزیه وتحلیل داده های جمع آوری شده از آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون تحلیل واریانس؛ آزمون تعقیبی بونفرنی و آزمون تی استفاده شده است. نتایج مطالعه حاکی از تفاوت معنادار تطبیق پذیری دولت ها در شاخص استکبارستیزی و همگرایی اسلامی و عدم تفاوت معنادار در شاخص منزلت افزایی در بین دولت ها بوده است.
