حسام پارسا

مقدمه و هدف: یکی از پروتئین‌های مهم بیولوژیکی PGC1α است که در تنظیم فرآیندهای بیوژنز میتوکندری و تعادل انرژی در افراد دیابتی مهم است، همچنین PI3K به‌عنوان یک عامل کلیدی در تعیین سطح گلوکز بیماران دیابتی شناسایی شده است؛ با توجه به نتایج مطالعات در رابطه با اثر مثبت ورزش بر کاهش عوارض دیابت نوع دوم، هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی شنا بر بیان ژن‌های PI3K و PGC1α در بافت قلب موش‌های دیابتی نوع دوم می‌باشد. مواد و روش‌ها: در پژوهش حاضر، تعداد 21 موش نژاد صحرایی جنس نر با سن 2تا3 هفته و میانگین وزنی 15±160 گرم از آزمایشگاه حیوانات دانشکده علوم پزشکی همدان تهیه شده، و به آزمایشگاه دانشکده فیزیولوژی ورزشی منتقل شدند. پس از آشنایی با محیط آزمایشگاه، با استفاده از ﺗﺰرﯾﻖ درون ﺻﻔﺎﻗﯽ mg/kg40 استرپتوزوسین بیمار شدند. و پس از 72 ساعت سطح قند خون 126 میلی‌گرم/دسی‌لیتر به عنوان معیار دیابتی شدن در نظر گرفته شد. پس از اطمینان از دیابتی شدن موش‌ها، به‌طور تصادفی به سه گروه هفت تایی؛ 1. گروه کنترل-سالم، 2. گروه کنترل-دیابتی، 3. گروه دیابتی-تمرین، تقسیم شدند. تمرین ورزشی، شامل 10 هفته تمرین شنا با برنامه پنج روز در هفته و روزی 30 دقیقه به مدت یک ماه بود، که مدت زمان تمرین هر دو هفته یکبار بیشتر می‌شد. در پروتکل اصلی تمرین، در هفته اول و دوم، مدت زمان شنا15 دقیقه، هفته سوم و چهارم، بیست دقیقه، هفته پنجم تا هفتم30 دقیقه و از هفته هشتم تا دهم 40 دقیقه تعیین گردید، و دمای آب استخر 2 ± 32 درجه سانتی‌گراد تعیین شد. در انتها پس از بیهوشی عمیق