حسام پارسا

مقدمه و هدف: روش زندگی ناسالم که به صورت سبک زندگی غیر فعال و رژیم های غذایی پر چرب و پر انرژی نمود پیدا می کند به نوبه خود پیشگویی کننده قوی چاقی، مقاومت انسولینی (IR) و در نهایت ابتلا به بیماری دیابت نوع 2 (T2DM) می باشد (Rice Bradley, 2018). در مطالعه حاضر تاثیر مکمل کراتین و ورزش شنا بر مقاومت انسولینی رت هایی که به مدت 12 هفته غذای پر چرب مصرف نمودند مورد بررسی قرار گرفت. روش شناسی تحقیق: 50 سر رت در 5 گروه ده تایی قرار گرفتند. گروه کنترل که فقط غذای استاندارد مصرف نمودند (CON). چهار گروه بعدی غذای پرچرب و پر کالری مصرف کردند. بجز گروه اول که فقط غذای پر چرب مصرف میکردند (HFD)، یک گروه مکمل کراتین مصرف می کردند (HFD+Cr)، و یا تحت ورزش شنا قرار گرفتند (HFD+Tr) و یا در نهایت هم مکمل کراتین دریافت می کردند هم تحت ورزش شنا قرار می گرفتند (HFD+CR+Tr). مقاومت انسولینی رت ها در پایان با استفاده از تست مقاومت به محلول گلوکز خوراکی (OGTT) شکل1 ، و تست تعیین شاخص مقاومت انسولینی HOMA-IR اندازه گیری شد. یافته های تحقیق: نتایج نشان داد که مصرف غذای پر چرب (HDF) در طی 12 هفته مقاومت انسولینی را در مقایسه با گروه کنترل(Con) بالا ببرد (P<0.05). همچین میزان تریگلیسرید ناشتا در گروه (HFD) در مقایسه با گروه کنترل(Con) بشدت افزایش یافت (P<0.05). اما: ورزش شنا (HFD+Tr) باعث کاهش مقاومت انسولینی و میزان تریگلیسرید ی شد که بواسطه غذای پر چرب(HFD) بالا رفته بود. و در نهایت مکمل کراتین باعث شد که تاثیر تمرین شنا (HFD+Cr+Tr) بر میزان مقاومت انسولینی در مقایسه با غذای پر چرب (HFD) بسیار چشمگیرتر باشد ((P<0.01). بحث و نتیجه گیری: مکمل کراتین باعث می شود که ورزش بر مقاومت انسولینی و دیسلیپیدمی که بواسطه غذای پر چرب ایجاد می شود بسیار تاثیرگذارتر باشد نسبت به زمانیکه ورزش به تنهایی اعمال می شود.