استراحت در رختخواب پس از بیماری منجر به از دست دادن توده ی عضلانی و کاهش در اندازه ی سطح مقطع فیبرعضلانی می-شود. این آتروفی عضلانی منشا بیماری هایی مانند کاهش حساسیت به انسولین، دیابت و بیماری های دیگر باشد. پژوهش ها حاکی از تاثیرمثبت مکمل کراتین و انجام تمرینات مقاومتی بر سلول عضلانی و بافت مویرگی عضله می باشد. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر مکمل کراتین و ورزش بر شبکه ی مویرگی و قطر تارهای عضلات اسکلتی نمونه های انسانی است در 22 انسان سالم غیر ورزشکار 11 مرد و 11 زن 18 تا 30 سال می باشد. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه 11 نفری کنترل و کراتین تقسیم شدند. گروه کنترل در دو هفته ی اول تحقیق صرفا دارونما مصرف کرد، در حالی که کل پای راست آنها مانند گروه کراتین در گچ بود. سپس از هفته سوم تا ششم این گروه همانند گروه کراتین تمرینات تقویت عضله چهارسر را انجام دادند. اما همزمان دارونما نیز مصرف می کردند. گروه کراتین نیز در دو هفته ی اول پژوهش هر روز به میزان 5 گرم کراتین مصرف کرد در حالی که پای راست آنها مانند گروه کنترل در گچ بود. سپس از هفته ی سوم تا ششم این گروه تمرینات تقویت عضله چهارسر را انجام دادند و همزمان به میزان 5/2 گرم کراتین در روز مصرف می کردند. نمونه در کل طول تحقیق 3 مرتبه بایوپسی عضلانی از هر دو گروه گرفته شد. در آغاز تحقیق پس از 2 هفته بی تحرکی و در پایان 8 هفته. در ابتدای امر پس از 2 هفته بی تحرکی و پس از 6 هفته تمرینات نمونه برداری از عضله ی پهن خارجی انجام شد. نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان داد که تمرین مقاومتی به تنهایی می تواند در افزایش سطح مقطع تارهای عضلانی نوع IIa و نوع I موثر باشد، اما میزان این تاثیر با مکمل یاری کراتین بطور معنادار افزایش می یابد. با این حال تاثیر مصرف مکمل کراتین به همراه تمرینات مقاومتی بر روی تار نوع I نسبت به تار نوع IIa کمتر است. تمرین مقاومتی و مصرف کراتین در هر دو نوع تار باعث افزایش در تعداد مویرگها می شود.
