حسن محسنی

دولومیتی شدن مهم ترین فرایند دیاژنزی موثر بر سازند شهبازان با سن ائوسن میانی تا پسین است. بر مبنای مطالعه پتروگرافی، دولومیت های سازند شهبازان در چهار برش سطحی دو گروه دولومیت های جانشینی (98%) و سیمان های دولومیتی (2%) تفکیک شدند. دولومیت های جانشینی خود به دو گروه فابریک تقسیم شدند. فابریک نوع 1 ازموزاییک های در هم قفل شده بلورهای non-planar تا planar-s غیر استوکیومتری با کاتدولومینسانس قرمز تیره تا بنفش فاقد زونینگ هستند که بر اساس اندازه بلورها، به سه گروه D1 (mµ 15-5<)، D2 (mµ 40-15) و D3 (mµ 70-40) تقسیم شده اند. فابریک نوع 2 شامل بلورهای پراکنده palnar-e تا planar-s دولومیت (D4) با لومینسانس قرمز تا نارنجی و دارای زوتاسیون هستند. نتیجه آنالیز عنصری ICP-OES برای بررسی رابطه اندازه بلورها و میزان ناخالصی ها نشان داد که رابطه مستقیم و معنی داری بین میزان آلومینیوم و پتاسیم برقرار است (78/0=R2 در نمودار Al-K). علاوه بر آن این دو عنصر الگوی تغییر غلظت یکسانی را در طول ضخامت همه برش های چینه شناسی نشان می دهند. میزان این دو عنصر در دولومیت های D1 بیشترین مقدار بوده و با افزایش اندازه بلورهای دولومیت (D3) مقدار آنها کاهش می یابد و رابطه آن ها نیز کمرنگ می شود (کاهش R2 در نمودار Al-K).