در این پژوهش دو برش سطحی از ریف های الیگو-میوسن جنوب شهر صحنه مورد بررسی قرار گرفته است. در هر دو برش (درویشان و جاده کمربندی) نمونه برداری به طور منظم و بر اساس لایه بندی و تغییرات سنگ شناسی انجام گرفت. پس از بررسی های میکروسکوپی برش نازک، از برش اول تعداد 5 میکروفاسیس و از برش دوم تعداد 9 میکروفاسیس شناسایی شد که در 4 کمربند رخساره ای قرار دارند و به ترتیب از دریا به طرف ساحل عبارت از Restricted platform (D), shelf lagoon, platform margin (C), foreslope (B) and deep shelf margin (A) می باشند. با بررسی رخساره ها و با توجه به تبدیل رخساره ها به یکدیگر و هم چنین وجود سد ریفی و ریف های آهکی، مدل رسوبی این نهشته ها پلاتفرم کربناته از نوع سکوی حاشیه دار (سدی) تعیین گردیده است. از نظر رسوبی این رسوبات در یک محیط رسوبی گرم و کم عمق ته نشین شده اند. با توجه به قرار گرفتن رخساره D در راس هر دو برش، یک محیط رسوبی کم عمق شونده به طرف بالا برای این رسوبات تشخیص داده شد. بنا برا این محتمل است که سطح آب دریا بعد از نوساناتی که داشته در میوسن پسروی کرده است. عمده ترین فرایندهای دیاژنزی که این رسوبات را تحت تاثیر قرار داده است عبارتند از: سیمانی شدن، نوریختی، قفشردگی، آشفتگی زیستی، انحلال ئو تخلخل. مهم ترین نوع سیمان ها نیز شامل سیمان کلسیت دروزی و سیمان گرانولار بوده و از انواع مهم تخلخل در این رسوبات،تخلخل شبکه ای، شکستگی، درون دانه ای و زیست آشفتگی می باشد.
