در این پژوهش دو برش از رخنمون های سازند سروک با سن آلبین پسین ـ تورونین پسین به نامهای تنگ باولک (کبیرکوه) و تنگ وژدرون (شاهنخجیر) به دوری 24 کیلومتر از هم در شهرستان ملکشاهی بررسی گردید. رویهمرفته 430 نمونه به دوری میانگین 3 متر برداشت و برشهای نازک هرکدام مطالعه شدند. از این پژوهش ها 17 ریزرخساره شناسایی گردید که در 5 کمربند رخساره ای پهنه جزر و مدی، لاگون، سد، حوضه اینتراشلف، شیبقاره و حوضه ژرف نهشته شدهاند. شواهدی مانند توربیدایت و تغییرات ناگهانی رخسارهها، شرایط پلتفرمی (نوع شلف لبهدار) را بازگو میکند و شواهدی دیگر نشان می دهد که بخش بالایی سازند سروک در یک حوضه فورلند نهشته شده است که یک رویه فرسایشی ـ کارستی این دو را از هم جدا می کند. مرز زیرین سازند سروک با سازند گرو در برش نخست فرسایشی، کارستی و گلوکونیتی است ولی در شاهنخجیر، این مرز رخنمون ندارد. مرز بالایی با سازند سورگاه در هر دو برش هماهنگ است. ستبرای سازند سروک در کبیرکوه و شاهنخجیر به ترتیب 845 و 412 متر برآورد شد. با بررسی روند تغییر رخسارهها در برش نخست 5 و در برش دوم، 2 سکانس رده سوم شناسایی گردید. به جز ناپیوستگی بین سکانس چهار و پنج، همه مرزهای سکانسی از نوع دو هستند. سکانس نخست 68 متر ستبرا دارد و دارای رخساره های اینتراشلف و رودستون دارای چینهبندی متقاطع بزرگ مقیاس کرانه شلف است. سکانس دوم 136 متر ستبرا دارد. مرز زیرین و بالایی نوع دو بوده و شامل رخساره های نزازاتا وکستون ـ پکستون دولومیتی و چرتی است که در محیط لاگون و پهنه جزر و مدی نهشته شده اند. سکانس سوم 317 در کبیرکوه و 85 متر در شاهنخجیر ستبرا دارد و شامل رخساره های نزازاتا وکستون، الیگواستژینید وکستون همراه با شیل و مارن است که در محیط لاگون و حوضه اینتراشلف نهشته شده اند که در بالا با رسوبات گرینستون سدی پوشیده می شود. سکانس چهارم در کبیرکوه 218 و در شاهنخجیر 229 متر ستبرا دارد. این توالی از وکستون الیگواستژینید حوضه اینتراشلف همراه با رسوبات پکستون ـ گرینستون بایوکلستی پلوییدی کرانه اینتراشلف تشکیل شده است. مرز زیرین سکانس پنجم ناپیوستگی است. با بالا آمدن دوباره تراز نسبی آب دریا در زمان تورونین میانی وکستون ـ مادستون رسی نازک تا ستبر لایه پایانی سازند سروک (106 متر در کبیرکوه و 98 متر در شاهنخجیر) در چارچوب سکانس پنجم در آ
